Matériel : PartitionLangue : Français
Amoureux de Variété Française, vous trouverez la partition de vos rêves, que ce soit en format séparé ou en recueil. Composée par Revaux Alar cette partition Grandes Chansons D'Art Music est idéale pour les amateurs ou professionnels de musique qui souhaitent acquérir une partition pour Piano, Voix Et Guitare. / Piano/Vocal/Guitare (PVG) / Partition
SKU: BT.DHP-1002212-010
Cole Porter was one of the great masters of Broadway musicals during the thirties, forties and fifties, with So in Love, from the musical Kiss Me Kate, being one of his best loved works. It has been recorded by many artists including Bing Crosby, Lulu, Shirley Bassey and Julie Andrews, however it is the Ella Fitzgerald version that is best known. This jazzy musical classic can now be enjoyed by your brass band with this excellent new arrangement.Cole Porter schrieb unvergessene, wundervolle Musicals und Lieder. Seine Musik wurde schon von vielen großen Künstlern interpretiert - von Jazzentertainern wie Ella Fitzgerald und Frank Sinatra über klassische Sängerinnen bis hin zu Popkünstlern wie U2 und Tom Waits. Mit Kazuhiro Moritas Bearbeitung des romantischen Songs So in Love aus dem Musical Kiss Me Kate können Sie sich nun in diese illustre Riege einreihen! L’auteur-c ompositeur américain Cole Porter (1891-1964) est initié au piano dès son plus jeune ge. Plus tard, il suit un cursus universitaire Yale puis Paris. Sa vie a suscité bien des commentaires. En 1918, il épouse Linda Lee Thomas. Le couple partage sa vie entre Paris, Venise, New York et Hollywood où Cole Porter se consacre la composition de musiques de films. Le mariage est heureux en dépit de l’homosexualité notoire de Cole Porter. En 1937, il est victime d’un grave accident qui le laisse handicapé vie. Cole Porter restera meurtri par cette expérience. Son épouse meurt en 1954. Quatre ans plus tard, il est amputé de la jambe droite. Son appétit de vivre et saflamme créatrice s’éteignent. Il meurt en 1964.Cole Porter a composé de superbes chansons et comédies musicales dont certaines sont encore très appréciées de nos jours. Il suffit d’évoquer I’ve Got You Under My Skin ou Every Time We Say Goodbye. Sa musique a été reprise par de nombreux artistes : des crooners et grandes vedettes du jazz telles que Frank Sinatra, Ella Fitzgerald et Oscar Peterson aux cantatrices Renée Fleming et Kiri Te Kanawa. Certains artistes pop, notamment U2 ou Tom Waits, ont également fait une incursion dans son riche répertoire.So in Love est une chanson romantique extraite de la comédie musicale Kiss Me Kate (1948).
SKU: BT.DHP-1002212-140
SKU: BT.DHP-1074204-030
9x12 inches. English-German-French-Dut ch.
Cole Porter was one of the great masters of Broadway musicals during the thirties, forties and fifties, with So in Love, from the musical Kiss Me Kate, being one of his best loved works. It has been recorded by many artists including Bing Crosby, Lulu, Shirley Bassey and Julie Andrews, however it is the Ella Fitzgerald version that is best known. This jazzy musical classic can now be enjoyed by your brass band with this excellent new arrangement.Cole Porter schrieb unvergessene, wundervolle Musicals und Lieder. Seine Musik wurde schon von vielen groÃ?en Künstlern interpretiert - von Jazzentertainern wie Ella Fitzgerald und Frank Sinatra über klassische Sängerinnen bis hin zu Popkünstlern wie U2 und Tom Waits. Mit Kazuhiro Moritas Bearbeitung des romantischen Songs So in Love aus dem Musical Kiss Me Kate können Sie sich nun in diese illustre Riege einreihen! Lâ??auteur-compo siteur américain Cole Porter (1891-1964) est initié au piano dès son plus jeune ge. Plus tard, il suit un cursus universitaire Yale puis Paris. Sa vie a suscité bien des commentaires. En 1918, il épouse Linda Lee Thomas. Le couple partage sa vie entre Paris, Venise, New York et Hollywood où Cole Porter se consacre la composition de musiques de films. Le mariage est heureux en dépit de lâ??homosexualité notoire de Cole Porter. En 1937, il est victime dâ??un grave accident qui le laisse handicapé vie. Cole Porter restera meurtri par cette expérience. Son épouse meurt en 1954. Quatre ans plus tard, il est amputé de la jambe droite. Son appétit de vivre et saflamme créatrice sâ??éteignent. Il meurt en 1964.Cole Porter a composé de superbes chansons et comédies musicales dont certaines sont encore très appréciées de nos jours. Il suffit dâ??évoquer Iâ??ve Got You Under My Skin ou Every Time We Say Goodbye. Sa musique a été reprise par de nombreux artistes : des crooners et grandes vedettes du jazz telles que Frank Sinatra, Ella Fitzgerald et Oscar Peterson aux cantatrices Renée Fleming et Kiri Te Kanawa. Certains artistes pop, notamment U2 ou Tom Waits, ont également fait une incursion dans son riche répertoire.So in Love est une chanson romantique extraite de la comédie musicale Kiss Me Kate (1948).
SKU: BT.DHP-0950643-015
This classic disco hit was released by Gloria Gaynor in 1978. Following massive airplay it reached number one in pop charts around the world and in 1980 received a Grammy for Best Disco Recording. Since then it has appeared in many films and television programs and has been adopted by many causes such as HIV/AIDS awareness and the campaign for womenâ??s rights. It is also the â??stadium anthemâ?? for the Dutch football team Feyenoord. Ensure your audience leaves any concert in an upbeat mood with this disco masterpiece.I Will Survive was in de jaren zeventig een megahit voor Gloria Gaynor. In discotheken werd het nummer grijsgedraaid. Men begaf zich destijds maar al te graag op de dansvloer om op de energieke klanken van deze song te swingen.In de jaren negentig was I Will Survive opnieuw een enorm succes. Breng tijdens uw concert met deze bewerking van Ron Sebregts leven in de brouwerij!Das Remake eines der gröÃ?ten Hits von Gloria Gaynor erreichte zur FuÃ?ball-WM 1998 in der Version der Hermes House Band Kultstatus. Inzwischen gehört der Song zum Standardrepertoire der Fanclubs groÃ?er und kleiner Vereine auf der ganzen Welt und darf auch bei der FuÃ?ball-Europameistersc haft im Jahr 2008 nicht fehlen! Gloria Gaynor (de son vrai nom Gloria Fowles) est considérée comme une des plus grandes divas de l'époque disco. En 1978, elle interprète la chanson I Will Survive qui devient un hymne de l'émancipation féminine. En 1997, reprise par le groupe Hermes House Band, elle devient l'hymne des rugbymen du Stade Français, puis celui de l'Ã?quipe de France de Football lors de la Coupe du Monde 1998. Gloria Gaynor, è considerata come una delle più grandi dive della musica da discoteca. Nel 1978 interpreta la canzone I Will Survive che diviene un inno dellâ??emancipazione femminile. Nel 1997, ripresa dal gruppo Hermes House Band, la canzone diventa lâ??inno dei giocatori di rugby francese, in seguito lâ??inno della nazionale di calcio transalpina in occasione dei Mondiali di calcio del 1998.
SKU: BT.DHP-1074204-130
SKU: DZ.DZ-4287
ISBN 9782898522048.
Antà ´nio Francisco Braga (1868-1945) belongs to the generation of Brazilian composers of the first republican period, aesthetically tied to romanticism, alongside Henrique Oswald (1852-1931), Leopoldo Miguez (1850-1902), Glauco Velásquez (1884-1914), and Barrozo Neto (1881-1941). Born in Rio de Janeiro, on April 15th, 1868, he began his musical studies at the Asilo dos Meninos Desvalidos, in 1876. In 1883, he enrolled at the Imperial Conservatório de Música where he studied harmony and counterpoint with Carlos de Mesquita – a former student of César Franck, Durand, and Massenet – and clarinet with Antônio LuÃs de Moura. Braga's first compositions date from this period: Sonho de Dante (1885), Dolce far niente (1886), the first Valse Romantique for piano (1886), among others.In 1887, he premiered his first symphonic work, Fantasia-Abertura. In 1890, being one of the finalists in a competition to choose the new Brazilian national anthem, Braga was awarded a scholarship to study in Europe, where he took classes with Jules Massenet at the Paris Conservatory. During this period, he wrote some of his most important symphonic works, Paysage, Cauchemar, Episódio Sinfônico, and Marabá (which was performed by Richard Strauss and the Vienna Philharmonic in 1920, in Brazil). His opera Jupyra is considered one of the greatest Brazilian compositions of that genre.Back in Brazil, he was appointed professor of counterpoint, fugue, and composition at the Instituto Nacional de Música, in 1902. There, some of the finest Brazilian composers studied with him, like Glauco Velásquez and Lorenzo Fernândez.Braga wrote operas, symphonic works, songs, sacred music, two Masses, music for piano, different chamber formations, band, and choir. He is the author of many patriotic hymns, the most popular of which is Hino à Bandeira (with lyrics by Olavo Bilac). He explored Brazilian nationalist elements in some of his works, as in Variações sobre um Tema Brasileiro and in the Trio for violin, cello and piano, whose third movement is based on a lundu (a musical genre and dance of Afro-Brazilian origin).In addition to being a composer, Braga was one of the most active conductors of his time, having been ahead of three orchestras in Rio de Janeiro: Instituto Nacional de Música, Sociedade de Concertos Sinfônicos, and Theatro Municipal. Braga conducted the Brazilian premiere of major symphonic works such as La Mer (Debussy), Pacific 231 (Honegger) besides other numerous Brazilian compositions.In 1938, he retired from Instituto Nacional de Música. He passed away on March 14th, 1945, in Rio de Janeiro.Unfortunately , Francisco Braga never wrote for the guitar. However, over a century ago his music had already been incorporated to its repertoire. According to information found in newspapers of the time, Spanish guitarist Josefina Robledo included transcriptions of pieces by Braga in her programs when she performed in Brazil: Gavota e Minuete (from the melodrama Contratador de Diamantes), in 1919, in São Paulo, and the waltz-caprice Corrupio, in 1921, in Rio de Janeiro.The piano score of Madrigal Pavane was dedicated to Alexina Leitão and published by Casa Vieira Machado, in 1901. According to the composer’s catalogue, there are two other versions of this piece: strings orchestra (1901) and quartet (which is still in manuscript). Dedicated to Braga’s childhood friend José de Souza Rocha, Timburibá (the name of a Brazilian tree) is a tango for piano from 1886, published by Narciso & Arthur Napoleão.Antôni o Francisco Braga (1868-1945) appartient à la génération des compositeurs brésiliens de la première période républicaine, esthétiquement liés au romantisme, aux côtés de Henrique Oswald (1852-1931), Leopoldo Miguez (1850-1902), Glauco Velásquez (1884-1914) , et Barrozo Neto (1881-1941). Né à Rio de Janeiro, le 15 avril 1868, il commence ses études musicales à l'Asilo dos Meninos Desvalidos, en 1876. En 1883, il s'inscrit au Imperial Conservatório de Música où il étudie l'harmonie et le contrepoint avec Carlos de Mesquita – ancien élève de César Franck, Durand et Massenet – et clarinette avec Antônio LuÃs de Moura. De cette période datent les premières compositions de Braga : « Sonho de Dante » (1885), « Dolce far niente » (1886), la première « Valse Romantique » pour piano (1886), entre autres.En 1887, il crée sa première Å“uvre symphonique, « Fantasia-Abertura ». En 1890, étant l'un des finalistes d'un concours pour choisir le nouvel hymne national brésilien, Braga obtient une bourse pour étudier en Europe, où il suit les cours de Jules Massenet au Conservatoire de Paris. Durant cette période, il écrit certaines de ses Å“uvres symphoniques les plus importantes, « Paysage », « Cauchemar », « Episódio Sinfônico » et « Marabá » (interprétée par Richard Strauss et la Philharmonie de Vienne en 1920, au Brésil). Son opéra « Jupyra » est considéré comme l'une des plus grandes compositions brésiliennes de ce genre.De retour au Brésil, il fut nommé professeur de contrepoint, de fugue et de composition à l'Instituto Nacional de Música, en 1902. Là , certains des meilleurs compositeurs brésiliens étudièrent avec lui, comme Glauco Velásquez et Lorenzo Fernândez.Braga a écrit des opéras, des Å“uvres symphoniques, des chansons, de la musique sacrée, deux messes, de la musique pour piano, différentes formations de chambre, un orchestre et une chorale. Il est l'auteur de nombreux hymnes patriotiques, dont le plus populaire est « Hino à Bandeira » (avec des paroles d'Olavo Bilac). Il a exploré des éléments nationalistes brésiliens dans certaines de ses Å“uvres, comme dans « Variações sobre um Tema Brasileiro » et dans le Trio pour violon, violoncelle et piano, dont le troisième mouvement est basé sur un « lundu » (un genre musical et une danse afro-américaine). Origine brésilienne).En plus d'être compositeur, Braga a été l'un des chefs d'orchestre les plus actifs de son époque, ayant dirigé trois orchestres à Rio de Janeiro : « Instituto Nacional de Música », « Sociedade de Concertos Sinfônicos » et « Theatro Municipal ». Braga a dirigé la première brésilienne d'Å“uvres symphoniques majeures telles que « La Mer » (Debussy), « Pacific 231 » (Honegger) ainsi que de nombreuses autres compositions brésiliennes.En 1938, il prend sa retraite de l'Instituto Nacional de Música. Il est décédé le 14 mars 1945 à Rio de Janeiro.Malheureuseme nt, Francisco Braga n’a jamais écrit pour la guitare. Cependant, il y a plus d'un siècle, sa musique était déjà incorporée à son répertoire. Selon des informations trouvées dans les journaux de l'époque, la guitariste espagnole Josefina Robledo incluait des transcriptions de pièces de Braga dans ses programmes lorsqu'elle se produisait au Brésil : « Gavota e Minuete » (du mélodrame « Contratador de Diamantes »), en 1919, à São Paulo, et la valse-caprice « Corrupio », en 1921, à Rio de Janeiro.La partition pour piano de « Madrigal Pavane » a été dédiée à Alexina Leitão et publiée par « Casa Vieira Machado », en 1901. Selon le catalogue du compositeur, il existe deux autres versions de cette pièce : orchestre à cordes (1901) et quatuor (qui est encore manuscrit). Dédié à José de Souza Rocha, ami d'enfance de Braga, « Timburibá » (nom d'un arbre brésilien) est un tango pour piano de 1886, publié par « Narciso & Arthur Napoleão ».Envoyer des commentairesPanneaux latérauxHistoriqueEnregistrées.
SKU: BU.EBR-A042
ISBN 9790560151137. 8.58 x 12.48 inches.
La collection ANACROUSE offre aux pianistes novices et confirmés un large choix d’œuvres classiques, allant de la Renaissance àl’époque moderne.Proposer tout àla fois des « incontournables  Â» du répertoire classique et des pièces de compositeurs parfois oubliés, toutes d’une valeur pédagogique indéniable, tels sont les objectifs que nous nous sommes fixés. Chaque pièce, vendue àl’unité, a fait l’objet d’un travail éditorial attentif, tant sur le plan de l’établissement du texte musical que de sa gravure, afin de garantir aux musiciens les conditions indispensables aux plaisirs tirés du commerce fréquent de ces Å“uvres.Les partitions sont proposées sous la forme d’ouvrages traditionnels (feuillets papier), et disponibles également par téléchargement. Composée en 1796, cette sonate n°20 est dite également sonate facile comme la sonate n°19 en sol mineur opus 49 n°1.Son écriture précède la première sonate de cet opus 49. Malgré la difficulté d'éditer sa partition chez des éditeurs allemand, la sonate n°20 parut finalement àVienne en 1805 au Bureau de l'art et de l'industrie.Cette sonate se caractérise par une grande simplicité dans l'écriture, mais montre plus d'originalité dans le traitement compositionnel que la première sonate de l'opus 49. Luminosité, profonde grâce et richesse dans le développement du thème sont représentés dans cette deuxième sonate. Elle se compose de deux mouvements comme dans la première : un Allegro ma non troppo et un Tempo di Menuetto.Le deuxième mouvement est un menuet d'une grande originalité. Il utilise un thème d'une chanson populaire des pays rhénans sur un ton accueillant d'une grande gaieté. Il faut noter que Beethoven aime particulièrement ce thème car il l'a employé dans d'autres oeuvres comme dans son septuor opus 20 et l'Adagio de son Trio opus 11.Dans la sonate n°20 figurent les prémices des grandes difficultés des 32 sonates que propose Beethoven. Facile et intéressante au niveau de l'écriture, cette pièce amènera le pianiste àentrer dans les méandres profonds de l'esprit du compositeur.