Matériel : PartitionLangue : Français
Editée au cours de l'exercice 2011-2012 par les éditions Fertile Plaine, la partition qui a pour titre Chansons de mon enfance du compositeur Durand Ph. a été cataloguée sous la référence FP 1231 par l'éditeur. Cette oeuvre est écrite pour Tuba, Euphonium ou Saxhorn. En 3 clics et quelques jours elle peut être chez vous. / Tuba, Euphonium ou Saxhorn / Partition
SKU: LM.24315
ISBN 9790230943154.
ABSI L : Chanson francaise - Noel francais - APREA : C'est le printemps - La Petite mendiante - BARLOW : Une Petite fille parle au Bon Dieu - COULPIED-SEVESTRE : Chanson - Valse - GRETCHANINOV : Conte de fee - JAUME : Le Chant de la source - Petite bourree - KIRBY-MASON : Berceuse - LANTIER : A Cloche-pied - Comptine - MEUNIER : Pianoletta - PLE : Dors joli chaton - Fleurs des champs - La Petite soeur malade - Legende - PUIG-ROGET : Il fait deja nuit - Ou allez-vous bergere ? - ROWLEY : La Petite orpheline - La Vieille - Reflets sur l'eau - SOHET-BOULNOIS : Jouer avec ses soldats - Le Petit carillon - WERNER : Chanson.
SKU: DY.DO-1522
ISBN 9782897963026.
Fran cis Bebey est né à Douala en juillet 1929, dans une grande famille où son père, pasteur, luttait pour nourrir ses enfants. Mais Francis a eu l'opportunité d'aller à l'école. Admirant son frère aîné, Marcel Eyidi Bebey, il s'est éduqué, s'est distingué, et a finalement reçu une bourse pour passer son baccalauréat en France.Nous approchions de la fin des années 1950 lorsqu'il est arrivé à La Rochelle. Plus que jamais, dans cette France où les Africains étaient regardés avec curiosité, condescendance ou dédain, Francis s'appuyait sur ses ressources intellectuelles. Travailleur assidu, il a obtenu son baccalauréat, puis s'est installé à Paris où il a commencé des études d'anglais à la Sorbonne. Un jour, il a su ce qui l'attirait vraiment : il voulait faire de la radio. Francis a appris son métier en France et aux Ã?tats-Unis.Après avoir travaillé quelques années comme reporter, il a été embauché en 1961 en tant que fonctionnaire international au Département de l'information de l'UNESCO.Parallèle ment, Francis a toujours été attiré par la création musicale. Son activité diurne très sérieuse ne l'empêchait pas de fréquenter les clubs de jazz le soir. Ã? Paris, le jazz, la musique à la mode à cette époque, mais aussi la rumba et la salsa l'attiraient. Il collectionnait les disques et assistait à de nombreux concerts. Avec son complice Manu Dibango, Francis montait sur scène et jouait de la musique.Francis aimait la musique classique depuis son enfance. Il avait grandi en écoutant les cantates et les oratorios de Bach ou Handel que son père chantait au temple. Il s'est passionné pour la guitare, impressionné par les maîtres espagnols et sud-américains, et a décidé d'apprendre à jouer de l'instrument lui-même.Il a commencé à composer des pièces pour guitare, mêlant les diverses influences qui le traversaient avec la musique traditionnelle africaine qu'il portait en lui depuis son enfance. Son approche a captivé le directeur du Centre culturel américain (alors situé dans le quartier de Saint-Germain à Paris), qui lui a offert l'opportunité de se produire devant un public. Francis y a donné son premier récital de guitare (1963) devant un public hypnotisé. Son premier album solo est sorti peu de temps après.Progressivem ent, Francis est devenu reconnu comme musicien et compositeur. Plusieurs albums de l'ambassadeur africain de la guitare, comme le décrivait la presse, sont sortis. Il a également écrit des livres, au point que sa carrière artistique est devenue difficile à concilier avec sa carrière de fonctionnaire. En 1974, même s'il était devenu le directeur général chargé de la musique à l'UNESCO, il a fait le saut audacieux et a démissionné de cette prestigieuse institution pour se consacrer aux trois activités qui l'intéressaient : la musique, la littérature et le journalisme.Il a exploré le patrimoine musical traditionnel du continent africain, notamment à travers le piano à pouce sanza et la musique polyphonique des pygmées d'Afrique centrale, ou en chantant dans sa langue maternelle et en composant des chansons humoristiques en français !Le succès a suivi. Francis Bebey a parcouru le monde : de la France au Brésil, du Cameroun à la Suède, de l'Allemagne aux Caraïbes, ou du Maroc au Japon... la liste des pays où il a été invité à se produire, à donner des conférences ou à rencontrer des lecteurs est très longue. En plus de la reconnaissance publique, il bénéficiait de la reconnaissance de ses collègues musiciens, tels que le guitariste John Williams ou le Vénézuélien Antonio Lauro, qui l'ont invité à faire partie du jury d'un concours de guitare classique à Caracas.Sa vie était le voyage d'un pionnier africain, un homme enraciné dans son patrimoine culturel et portant un message de partage et d'espoir pour le monde. Son originalité continue de résonner dans le monde entier depuis son décès à la fin du mois de mai 2001.Francis Bebey was born in Douala in July 1929, into a large family where his father, a pastor, struggled to feed his children. But Francis had the opportunity to go to school. Admiring his elder brother, Marcel Eyidi Bebey, he educated himself, distinguished himself, and eventually received a scholarship to go and take his baccalaureate in France.We approached the end of the 1950s when he arrived in La Rochelle. More than ever, in this France where Africans were looked at with curiosity, condescension, or disdain, Francis relied on his intellectual resources. A diligent worker, he obtained his Baccalaureate, then moved to Paris where he started English studies at the Sorbonne. One day, he knew what truly attracted him: he wanted to do radio. Francis learned his craft in France and in the USA.After working for a few years as a reporter, he was hired in 1961 as an international civil servant in the UNESCO Information Department.In parallel, Francis had always been drawn to musical creation. His very serious daytime activity didnâ??t prevent him from frequenting jazz clubs in the evenings. In Paris, the Jazz, the trendy music of that time, but also rumba and salsa attracted him. He collected records and attended numerous concerts. With his accomplice Manu Dibango, Francis took the stage and played music.Francis liked classical music since his childhood. He grew up listening to the cantatas and oratorios of Bach or Handel that his father had sung in the temple. He became passionate about the guitar, impressed by the Spanish and South American masters, and decided to learn to strum the instrument himself.He started composing guitar pieces, blending the various influences that flow through him with the traditional African music he had carried within since childhood. His approach captivated the director of the American Cultural Center (then located in the Saint-Germain neighborhood of Paris), who offered him the opportunity to perform in front of an audience. Francis gave his first guitar recital there (1963) in front of a mesmerized audience. His first solo album was released shortly thereafter.Gradually, Francis became recognized as a musician and composer. Several albums of the African guitar ambassador, as described by the press, were released. He also wrote books, to the point that his artistic career became challenging to reconcile with his career as a civil servant. In 1974, even though he had become the General Manager in charge of music at UNESCO, he took the bold leap and resigned from this prestigious institution to dedicated himself to the three activities that interested him: music, literature, and journalism. He explored the traditional musical heritage of the African continent, notably through the thumb piano sanza, and the polyphonic music of the Central African pygmies, or singing in his native language and composing humoristic songs in French!Success followed. Francis Bebey traveled the world: from France to Brazil, Cameroon to Sweden, Germany to the Carribean, or Morocco to Japan... the list of countries where he was invited to perform, gives lectures, or meets readers is very long. In addition to public recognition, he enjoyed the recognition of his fellow musicians, such as guitarist John Williams or Venezuelan Antonio Lauro, who invited him to be a part of the jury for a classical guitar competition in Caracas.His life was the journey of an African pioneer, a man rooted in his cultural heritage and carrying a message of sharing and hope for the world. His originality continues to vibrate around the world since his passing at the end of May 2001.
SKU: BU.EBR-A053
ISBN 9790560151250. 8.58 x 12.48 inches.
La collection ANACROUSE offre aux pianistes novices et confirmés un large choix d’œuvres classiques, allant de la Renaissance à l’époque moderne.Proposer tout à la fois des « incontournables » du répertoire classique et des pièces de compositeurs parfois oubliés, toutes d’une valeur pédagogique indéniable, tels sont les objectifs que nous nous sommes fixés. Chaque pièce, vendue à l’unité, a fait l’objet d’un travail éditorial attentif, tant sur le plan de l’établissement du texte musical que de sa gravure, afin de garantir aux musiciens les conditions indispensables aux plaisirs tirés du commerce fréquent de ces œuvres.Les partitions sont proposées sous la forme d’ouvrages traditionnels (feuillets papier), et disponibles également par téléchargement. La mélodie originale de « A vous dirai-je maman » n'est pas composé par le célèbre Mozart. La première publication de cette comptine date de 1761 dans les « amusements d'une Heure et Demy » par Mr Bouin. Le thème musical est aussi associé à une des plus populaires chansons enfantines anglaises intitulée « Twinkle, twinkle, star » (brille, brille, petite étoile).Cette version française devait être familière à Mozart pour qu'il compose à l'âge de 22 ans, douze variations d'après cette comptine. Etant donné le tempérament ambitieux et sévère de son père, il est probable que Mozart est choisi la mélodie de cette comptine pour le taquiner. D'une nature bonne enfant, celui ci appréciait les plaisanteries et les jeux de mots intelligents.Ces délicieuses variations rafraîchissent par une frivolité pianistique. Fermez les yeux, Mozart nous a préparé un voyage initiatique à travers le monde merveilleux de l'enfance.
SKU: BT.DHP-1115151-140
9x12 inches. English-German-French-Dut ch.
“The idea behind this song is to remind everyone, for all those who have forgotten, how colourful and exciting Christmas was during their childhood. Christmas is a magical time and, after all, no matter how old we are, we are all still children at heart.†These words were written by Chris de Burgh about his 2009 hit, The Bells of Christmas, inspired by Dickens’ A Christmas Carol. Simon Fahnholz has now made an excellent version of this Christmas hit for concert band.Voor iedereen die vergeten is hoe bont en levendig de kerst in zijn jeugdjaren was. Kerst is een betoverend feest. Diep in ons hart zijn we allemaal nog kinderen, ook al zijn we al lang volwassenen.†Dit zei Chris de Burgh over zijnkersthit van 2009 waarin hij zich liet inspireren door de prachtige kerstverhalen van Charles Dickens.Die Idee dieses Songs ist, allen die vergessen haben, wie bunt und lebendig Weihnachten in ihrer Kinderzeit war, dies noch einmal vor Augen zu führen. Weihnachten ist ein Zauber und wir sind im tiefsten Herzen doch alle große Kinder, auch wenn wir längst erwachsen sind.“ Dies sind Chris De Burghs Worte über seinen Weihnachts-Hit von 2009, zu dem er sich von Charles’ Dickens Weihnachtsgeschichte inspirieren ließ. « Le message de cette chanson, en fait, est de rappeler ceux qui l’aurait oublié, que Noël était, du temps de leur enfance, une fête chatoyante et vivante. Au plus profond de nous-même, et même si nous avons grandi et que nous soyons devenus des adultes, nous avons gardé notre coeur d’enfant, alors n’oublions pas que Noël est une fête magique. » Voici un aperçu des paroles de la célèbre ballade The Bells of Christmas (inspirée de l’illustre roman de Charles Dickens), chantée par Chris de Burgh en 2009.“Il messaggio di questa canzone è di ricordare a coloro che l’avessero dimenticato, com’era il Natale quando erano bambini, una festa vivace e calda. Anche se siamo cresciuti e divenuti adulti, abbiamo mantenuto il cuore di bambini, non dimentichiamo allora che il Natale è una festa magicaâ€. Ecco un estratto del testo della ballata The Bells of Christmas, divenuta un grande successo del Natale 2009 e cantata da Chris de Burgh che si era ispirato al celebre romanzo di Charles Dickens.
SKU: BT.DHP-1115151-010