SKU: UT.HS-267
ISBN 9790215325494. 9 x 12 inches.
Gigue La Superbe changeante; Tambourin Le Chantant; Caprice Les Carillons; Boutade Les Tourbillons
SKU: DZ.DZ-94
ISBN 9782921248785.
SKU: CF.PL1056
ISBN 9781491153390. UPC: 680160910892. Transcribed by Franz Liszt.
Introduction It is true that Schubert himself is somewhat to blame for the very unsatisfactory manner in which his admirable piano pieces are treated. He was too immoderately productive, wrote incessantly, mixing insignificant with important things, grand things with mediocre work, paid no heed to criticism, and always soared on his wings. Like a bird in the air, he lived in music and sang in angelic fashion. --Franz Liszt, letter to Dr. S. Lebert (1868) Of those compositions that greatly interest me, there are only Chopin's and yours. --Franz Liszt, letter to Robert Schumann (1838) She [Clara Schumann] was astounded at hearing me. Her compositions are really very remarkable, especially for a woman. There is a hundred times more creativity and real feeling in them than in all the past and present fantasias by Thalberg. --Franz Liszt, letter to Marie d'Agoult (1838) Chretien Urhan (1790-1845) was a Belgian-born violinist, organist and composer who flourished in the musical life of Paris in the early nineteenth century. According to various accounts, he was deeply religious, harshly ascetic and wildly eccentric, though revered by many important and influential members of the Parisian musical community. Regrettably, history has forgotten Urhan's many musical achievements, the most important of which was arguably his pioneering work in promoting the music of Franz Schubert. He devoted much of his energies to championing Schubert's music, which at the time was unknown outside of Vienna. Undoubtedly, Urhan was responsible for stimulating this enthusiasm in Franz Liszt; Liszt regularly heard Urhan's organ playing in the St.-Vincent-de-Paul church in Paris, and the two became personal acquaintances. At eighteen years of age, Liszt was on the verge of establishing himself as the foremost pianist in Europe, and this awakening to Schubert's music would prove to be a profound experience. Liszt's first travels outside of his native provincial Hungary were to Vienna in 1821-1823, where his father enrolled him in studies with Carl Czerny (piano) and Antonio Salieri (music theory). Both men had important involvements with Schubert; Czerny (like Urhan) as performer and advocate of Schubert's music and Salieri as his theory and composition teacher from 1813-1817. Curiously, Liszt and Schubert never met personally, despite their geographical proximity in Vienna during these years. Inevitably, legends later arose that the two had been personal acquaintances, although Liszt would dismiss these as fallacious: I never knew Schubert personally, he was once quoted as saying. Liszt's initial exposure to Schubert's music was the Lieder, what Urhan prized most of all. He accompanied the tenor Benedict Randhartinger in numerous performances of Schubert's Lieder and then, perhaps realizing that he could benefit the composer more on his own terms, transcribed a number of the Lieder for piano solo. Many of these transcriptions he would perform himself on concert tour during the so-called Glanzzeit, or time of splendor from 1839-1847. This publicity did much to promote reception of Schubert's music throughout Europe. Once Liszt retired from the concert stage and settled in Weimar as a conductor in the 1840s, he continued to perform Schubert's orchestral music, his Symphony No. 9 being a particular favorite, and is credited with giving the world premiere performance of Schubert's opera Alfonso und Estrella in 1854. At this time, he contemplated writing a biography of the composer, which regrettably remained uncompleted. Liszt's devotion to Schubert would never waver. Liszt's relationship with Robert and Clara Schumann was far different and far more complicated; by contrast, they were all personal acquaintances. What began as a relationship of mutual respect and admiration soon deteriorated into one of jealousy and hostility, particularly on the Schumann's part. Liszt's initial contact with Robert's music happened long before they had met personally, when Liszt published an analysis of Schumann's piano music for the Gazette musicale in 1837, a gesture that earned Robert's deep appreciation. In the following year Clara met Liszt during a concert tour in Vienna and presented him with more of Schumann's piano music. Clara and her father Friedrich Wieck, who accompanied Clara on her concert tours, were quite taken by Liszt: We have heard Liszt. He can be compared to no other player...he arouses fright and astonishment. His appearance at the piano is indescribable. He is an original...he is absorbed by the piano. Liszt, too, was impressed with Clara--at first the energy, intelligence and accuracy of her piano playing and later her compositions--to the extent that he dedicated to her the 1838 version of his Etudes d'execution transcendante d'apres Paganini. Liszt had a closer personal relationship with Clara than with Robert until the two men finally met in 1840. Schumann was astounded by Liszt's piano playing. He wrote to Clara that Liszt had played like a god and had inspired indescribable furor of applause. His review of Liszt even included a heroic personification with Napoleon. In Leipzig, Schumann was deeply impressed with Liszt's interpretations of his Noveletten, Op. 21 and Fantasy in C Major, Op. 17 (dedicated to Liszt), enthusiastically observing that, I feel as if I had known you twenty years. Yet a variety of events followed that diminished Liszt's glory in the eyes of the Schumanns. They became critical of the cult-like atmosphere that arose around his recitals, or Lisztomania as it came to be called; conceivably, this could be attributed to professional jealousy. Clara, in particular, came to loathe Liszt, noting in a letter to Joseph Joachim, I despise Liszt from the depths of my soul. She recorded a stunning diary entry a day after Liszt's death, in which she noted, He was an eminent keyboard virtuoso, but a dangerous example for the young...As a composer he was terrible. By contrast, Liszt did not share in these negative sentiments; no evidence suggests that he had any ill-regard for the Schumanns. In Weimar, he did much to promote Schumann's music, conducting performances of his Scenes from Faust and Manfred, during a time in which few orchestras expressed interest, and premiered his opera Genoveva. He later arranged a benefit concert for Clara following Robert's death, featuring Clara as soloist in Robert's Piano Concerto, an event that must have been exhilarating to witness. Regardless, her opinion of him would never change, despite his repeated gestures of courtesy and respect. Liszt's relationship with Schubert was a spiritual one, with music being the one and only link between the two men. That with the Schumanns was personal, with music influenced by a hero worship that would aggravate the relationship over time. Nonetheless, Liszt would remain devoted to and enthusiastic for the music and achievements of these composers. He would be a vital force in disseminating their music to a wider audience, as he would be with many other composers throughout his career. His primary means for accomplishing this was the piano transcription. Liszt and the Transcription Transcription versus Paraphrase Transcription and paraphrase were popular terms in nineteenth-century music, although certainly not unique to this period. Musicians understood that there were clear distinctions between these two terms, but as is often the case these distinctions could be blurred. Transcription, literally writing over, entails reworking or adapting a piece of music for a performance medium different from that of its original; arrangement is a possible synonym. Adapting is a key part of this process, for the success of a transcription relies on the transcriber's ability to adapt the piece to the different medium. As a result, the pre-existing material is generally kept intact, recognizable and intelligible; it is strict, literal, objective. Contextual meaning is maintained in the process, as are elements of style and form. Paraphrase, by contrast, implies restating something in a different manner, as in a rewording of a document for reasons of clarity. In nineteenth-century music, paraphrasing indicated elaborating a piece for purposes of expressive virtuosity, often as a vehicle for showmanship. Variation is an important element, for the source material may be varied as much as the paraphraser's imagination will allow; its purpose is metamorphosis. Transcription is adapting and arranging; paraphrasing is transforming and reworking. Transcription preserves the style of the original; paraphrase absorbs the original into a different style. Transcription highlights the original composer; paraphrase highlights the paraphraser. Approximately half of Liszt's compositional output falls under the category of transcription and paraphrase; it is noteworthy that he never used the term arrangement. Much of his early compositional activities were transcriptions and paraphrases of works of other composers, such as the symphonies of Beethoven and Berlioz, vocal music by Schubert, and operas by Donizetti and Bellini. It is conceivable that he focused so intently on work of this nature early in his career as a means to perfect his compositional technique, although transcription and paraphrase continued well after the technique had been mastered; this might explain why he drastically revised and rewrote many of his original compositions from the 1830s (such as the Transcendental Etudes and Paganini Etudes) in the 1850s. Charles Rosen, a sympathetic interpreter of Liszt's piano works, observes, The new revisions of the Transcendental Etudes are not revisions but concert paraphrases of the old, and their art lies in the technique of transformation. The Paganini etudes are piano transcriptions of violin etudes, and the Transcendental Etudes are piano transcriptions of piano etudes. The principles are the same. He concludes by noting, Paraphrase has shaded off into composition...Composition and paraphrase were not identical for him, but they were so closely interwoven that separation is impossible. The significance of transcription and paraphrase for Liszt the composer cannot be overstated, and the mutual influence of each needs to be better understood. Undoubtedly, Liszt the composer as we know him today would be far different had he not devoted so much of his career to transcribing and paraphrasing the music of others. He was perhaps one of the first composers to contend that transcription and paraphrase could be genuine art forms on equal par with original pieces; he even claimed to be the first to use these two terms to describe these classes of arrangements. Despite the success that Liszt achieved with this type of work, others viewed it with circumspection and criticism. Robert Schumann, although deeply impressed with Liszt's keyboard virtuosity, was harsh in his criticisms of the transcriptions. Schumann interpreted them as indicators that Liszt's virtuosity had hindered his compositional development and suggested that Liszt transcribed the music of others to compensate for his own compositional deficiencies. Nonetheless, Liszt's piano transcriptions, what he sometimes called partitions de piano (or piano scores), were instrumental in promoting composers whose music was unknown at the time or inaccessible in areas outside of major European capitals, areas that Liszt willingly toured during his Glanzzeit. To this end, the transcriptions had to be literal arrangements for the piano; a Beethoven symphony could not be introduced to an unknowing audience if its music had been subjected to imaginative elaborations and variations. The same would be true of the 1833 transcription of Berlioz's Symphonie fantastique (composed only three years earlier), the astonishingly novel content of which would necessitate a literal and intelligible rendering. Opera, usually more popular and accessible for the general public, was a different matter, and in this realm Liszt could paraphrase the original and manipulate it as his imagination would allow without jeopardizing its reception; hence, the paraphrases on the operas of Bellini, Donizetti, Mozart, Meyerbeer and Verdi. Reminiscence was another term coined by Liszt for the opera paraphrases, as if the composer were reminiscing at the keyboard following a memorable evening at the opera. Illustration (reserved on two occasions for Meyerbeer) and fantasy were additional terms. The operas of Wagner were exceptions. His music was less suited to paraphrase due to its general lack of familiarity at the time. Transcription of Wagner's music was thus obligatory, as it was of Beethoven's and Berlioz's music; perhaps the composer himself insisted on this approach. Liszt's Lieder Transcriptions Liszt's initial encounters with Schubert's music, as mentioned previously, were with the Lieder. His first transcription of a Schubert Lied was Die Rose in 1833, followed by Lob der Tranen in 1837. Thirty-nine additional transcriptions appeared at a rapid pace over the following three years, and in 1846, the Schubert Lieder transcriptions would conclude, by which point he had completed fifty-eight, the most of any composer. Critical response to these transcriptions was highly favorable--aside from the view held by Schumann--particularly when Liszt himself played these pieces in concert. Some were published immediately by Anton Diabelli, famous for the theme that inspired Beethoven's variations. Others were published by the Viennese publisher Tobias Haslinger (one of Beethoven's and Schubert's publishers in the 1820s), who sold his reserves so quickly that he would repeatedly plead for more. However, Liszt's enthusiasm for work of this nature soon became exhausted, as he noted in a letter of 1839 to the publisher Breitkopf und Hartel: That good Haslinger overwhelms me with Schubert. I have just sent him twenty-four new songs (Schwanengesang and Winterreise), and for the moment I am rather tired of this work. Haslinger was justified in his demands, for the Schubert transcriptions were received with great enthusiasm. One Gottfried Wilhelm Fink, then editor of the Allgemeine musikalische Zeitung, observed of these transcriptions: Nothing in recent memory has caused such sensation and enjoyment in both pianists and audiences as these arrangements...The demand for them has in no way been satisfied; and it will not be until these arrangements are seen on pianos everywhere. They have indeed made quite a splash. Eduard Hanslick, never a sympathetic critic of Liszt's music, acknowledged thirty years after the fact that, Liszt's transcriptions of Schubert Lieder were epoch-making. There was hardly a concert in which Liszt did not have to play one or two of them--even when they were not listed on the program. These transcriptions quickly became some of his most sough-after pieces, despite their extreme technical demands. Leading pianists of the day, such as Clara Wieck and Sigismond Thalberg, incorporated them into their concert programs immediately upon publication. Moreover, the transcriptions would serve as inspirations for other composers, such as Stephen Heller, Cesar Franck and later Leopold Godowsky, all of whom produced their own transcriptions of Schubert's Lieder. Liszt would transcribe the Lieder of other composers as well, including those by Mendelssohn, Chopin, Anton Rubinstein and even himself. Robert Schumann, of course, would not be ignored. The first transcription of a Schumann Lied was the celebrated Widmung from Myrten in 1848, the only Schumann transcription that Liszt completed during the composer's lifetime. (Regrettably, there is no evidence of Schumann's regard of this transcription, or even if he was aware of it.) From the years 1848-1881, Liszt transcribed twelve of Robert Schumann's Lieder (including one orchestral Lied) and three of Clara (one from each of her three published Lieder cycles); he would transcribe no other works of these two composers. The Schumann Lieder transcriptions, contrary to those of Schubert, are literal arrangements, posing, in general, far fewer demands on the pianist's technique. They are comparatively less imaginative in their treatment of the original material. Additionally, they seem to have been less valued in their day than the Schubert transcriptions, and it is noteworthy that none of the Schumann transcriptions bear dedications, as most of the Schubert transcriptions do. The greatest challenge posed by Lieder transcriptions, regardless of the composer or the nature of the transcription, was to combine the vocal and piano parts of the original such that the character of each would be preserved, a challenge unique to this form of transcription. Each part had to be intact and aurally recognizable, the vocal line in particular. Complications could be manifold in a Lied that featured dissimilar parts, such as Schubert's Auf dem Wasser zu singen, whose piano accompaniment depicts the rocking of the boat on the shimmering waves while the vocal line reflects on the passing of time. Similar complications would be encountered in Gretchen am Spinnrade, in which the ubiquitous sixteenth-note pattern in the piano's right hand epitomizes the ever-turning spinning wheel over which the soprano voice expresses feelings of longing and heartache. The resulting transcriptions for solo piano would place exceptional demands on the pianist. The complications would be far less imposing in instances in which voice and piano were less differentiated, as in many of Schumann's Lieder that Liszt transcribed. The piano parts in these Lieder are true accompaniments for the voice, providing harmonic foundation and rhythmic support by doubling the vocal line throughout. The transcriptions, thus, are strict and literal, with far fewer demands on both pianist and transcriber. In all of Liszt's Lieder transcriptions, regardless of the way in which the two parts are combined, the melody (i.e. the vocal line) is invariably the focal point; the melody should sing on the piano, as if it were the voice. The piano part, although integral to contributing to the character of the music, is designed to function as accompaniment. A singing melody was a crucial objective in nineteenth-century piano performance, which in part might explain the zeal in transcribing and paraphrasing vocal music for the piano. Friedrich Wieck, father and teacher of Clara Schumann, stressed this point repeatedly in his 1853 treatise Clavier und Gesang (Piano and Song): When I speak in general of singing, I refer to that species of singing which is a form of beauty, and which is a foundation for the most refined and most perfect interpretation of music; and, above all things, I consider the culture of beautiful tones the basis for the finest possible touch on the piano. In many respects, the piano and singing should explain and supplement each other. They should mutually assist in expressing the sublime and the noble, in forms of unclouded beauty. Much of Liszt's piano music should be interpreted with this concept in mind, the Lieder transcriptions and opera paraphrases, in particular. To this end, Liszt provided numerous written instructions to the performer to emphasize the vocal line in performance, with Italian directives such as un poco marcato il canto, accentuato assai il canto and ben pronunziato il canto. Repeated indications of cantando,singend and espressivo il canto stress the significance of the singing tone. As an additional means of achieving this and providing the performer with access to the poetry, Liszt insisted, at what must have been a publishing novelty at the time, on printing the words of the Lied in the music itself. Haslinger, seemingly oblivious to Liszt's intent, initially printed the poems of the early Schubert transcriptions separately inside the front covers. Liszt argued that the transcriptions must be reprinted with the words underlying the notes, exactly as Schubert had done, a request that was honored by printing the words above the right-hand staff. Liszt also incorporated a visual scheme for distinguishing voice and accompaniment, influenced perhaps by Chopin, by notating the accompaniment in cue size. His transcription of Robert Schumann's Fruhlings Ankunft features the vocal line in normal size, the piano accompaniment in reduced size, an unmistakable guide in a busy texture as to which part should be emphasized: Example 1. Schumann-Liszt Fruhlings Ankunft, mm. 1-2. The same practice may be found in the transcription of Schumann's An die Turen will ich schleichen. In this piece, the performer must read three staves, in which the baritone line in the central staff is to be shared between the two hands based on the stem direction of the notes: Example 2. Schumann-Liszt An die Turen will ich schleichen, mm. 1-5. This notational practice is extremely beneficial in this instance, given the challenge of reading three staves and the manner in which the vocal line is performed by the two hands. Curiously, Liszt did not use this practice in other transcriptions. Approaches in Lieder Transcription Liszt adopted a variety of approaches in his Lieder transcriptions, based on the nature of the source material, the ways in which the vocal and piano parts could be combined and the ways in which the vocal part could sing. One approach, common with strophic Lieder, in which the vocal line would be identical in each verse, was to vary the register of the vocal part. The transcription of Lob der Tranen, for example, incorporates three of the four verses of the original Lied, with the register of the vocal line ascending one octave with each verse (from low to high), as if three different voices were participating. By the conclusion, the music encompasses the entire range of Liszt's keyboard to produce a stunning climactic effect, and the variety of register of the vocal line provides a welcome textural variety in the absence of the words. The three verses of the transcription of Auf dem Wasser zu singen follow the same approach, in which the vocal line ascends from the tenor, to the alto and to the soprano registers with each verse. Fruhlingsglaube adopts the opposite approach, in which the vocal line descends from soprano in verse 1 to tenor in verse 2, with the second part of verse 2 again resuming the soprano register; this is also the case in Das Wandern from Mullerlieder. Gretchen am Spinnrade posed a unique problem. Since the poem's narrator is female, and the poem represents an expression of her longing for her lover Faust, variation of the vocal line's register, strictly speaking, would have been impractical. For this reason, the vocal line remains in its original register throughout, relentlessly colliding with the sixteenth-note pattern of the accompaniment. One exception may be found in the fifth and final verse in mm. 93-112, at which point the vocal line is notated in a higher register and doubled in octaves. This sudden textural change, one that is readily audible, was a strategic means to underscore Gretchen's mounting anxiety (My bosom urges itself toward him. Ah, might I grasp and hold him! And kiss him as I would wish, at his kisses I should die!). The transcription, thus, becomes a vehicle for maximizing the emotional content of the poem, an exceptional undertaking with the general intent of a transcription. Registral variation of the vocal part also plays a crucial role in the transcription of Erlkonig. Goethe's poem depicts the death of a child who is apprehended by a supernatural Erlking, and Schubert, recognizing the dramatic nature of the poem, carefully depicted the characters (father, son and Erlking) through unique vocal writing and accompaniment patterns: the Lied is a dramatic entity. Liszt, in turn, followed Schubert's characterization in this literal transcription, yet took it an additional step by placing the register of the father's vocal line in the baritone range, that of the son in the soprano range and that of the Erlking in the highest register, options that would not have been available in the version for voice and piano. Additionally, Liszt labeled each appearance of each character in the score, a means for guiding the performer in interpreting the dramatic qualities of the Lied. As a result, the drama and energy of the poem are enhanced in this transcription; as with Gretchen am Spinnrade, the transcriber has maximized the content of the original. Elaboration may be found in certain Lieder transcriptions that expand the performance to a level of virtuosity not found in the original; in such cases, the transcription approximates the paraphrase. Schubert's Du bist die Ruh, a paradigm of musical simplicity, features an uncomplicated piano accompaniment that is virtually identical in each verse. In Liszt's transcription, the material is subjected to a highly virtuosic treatment that far exceeds the original, including a demanding passage for the left hand alone in the opening measures and unique textural writing in each verse. The piece is a transcription in virtuosity; its art, as Rosen noted, lies in the technique of transformation. Elaboration may entail an expansion of the musical form, as in the extensive introduction to Die Forelle and a virtuosic middle section (mm. 63-85), both of which are not in the original. Also unique to this transcription are two cadenzas that Liszt composed in response to the poetic content. The first, in m. 93 on the words und eh ich es gedacht (and before I could guess it), features a twisted chromatic passage that prolongs and thereby heightens the listener's suspense as to the fate of the trout (which is ultimately caught). The second, in m. 108 on the words Betrogne an (and my blood boiled as I saw the betrayed one), features a rush of diminished-seventh arpeggios in both hands, epitomizing the poet's rage at the fisherman for catching the trout. Less frequent are instances in which the length of the original Lied was shortened in the transcription, a tendency that may be found with certain strophic Lieder (e.g., Der Leiermann, Wasserflut and Das Wandern). Another transcription that demonstrates Liszt's readiness to modify the original in the interests of the poetic content is Standchen, the seventh transcription from Schubert's Schwanengesang. Adapted from Act II of Shakespeare's Cymbeline, the poem represents the repeated beckoning of a man to his lover. Liszt transformed the Lied into a miniature drama by transcribing the vocal line of the first verse in the soprano register, that of the second verse in the baritone register, in effect, creating a dialogue between the two lovers. In mm. 71-102, the dialogue becomes a canon, with one voice trailing the other like an echo (as labeled in the score) at the distance of a beat. As in other instances, the transcription resembles the paraphrase, and it is perhaps for this reason that Liszt provided an ossia version that is more in the nature of a literal transcription. The ossia version, six measures shorter than Schubert's original, is less demanding technically than the original transcription, thus representing an ossia of transcription and an ossia of piano technique. The Schumann Lieder transcriptions, in general, display a less imaginative treatment of the source material. Elaborations are less frequently encountered, and virtuosity is more restricted, as if the passage of time had somewhat tamed the composer's approach to transcriptions; alternatively, Liszt was eager to distance himself from the fierce virtuosity of his early years. In most instances, these transcriptions are literal arrangements of the source material, with the vocal line in its original form combined with the accompaniment, which often doubles the vocal line in the original Lied. Widmung, the first of the Schumann transcriptions, is one exception in the way it recalls the virtuosity of the Schubert transcriptions of the 1830s. Particularly striking is the closing section (mm. 58-73), in which material of the opening verse (right hand) is combined with the triplet quarter notes (left hand) from the second section of the Lied (mm. 32-43), as if the transcriber were attempting to reconcile the different material of these two sections. Fruhlingsnacht resembles a paraphrase by presenting each of the two verses in differing registers (alto for verse 1, mm. 3-19, and soprano for verse 2, mm. 20-31) and by concluding with a virtuosic section that considerably extends the length of the original Lied. The original tonalities of the Lieder were generally retained in the transcriptions, showing that the tonality was an important part of the transcription process. The infrequent instances of transposition were done for specific reasons. In 1861, Liszt transcribed two of Schumann's Lieder, one from Op. 36 (An den Sonnenschein), another from Op. 27 (Dem roten Roslein), and merged these two pieces in the collection 2 Lieder; they share only the common tonality of A major. His choice for combining these two Lieder remains unknown, but he clearly recognized that some tonal variety would be needed, for which reason Dem roten Roslein was transposed to C>= major. The collection features An den Sonnenschein in A major (with a transition to the new tonality), followed by Dem roten Roslein in C>= major (without a change of key signature), and concluding with a reprise of An den Sonnenschein in A major. A three-part form was thus established with tonal variety provided by keys in third relations (A-C>=-A); in effect, two of Schumann's Lieder were transcribed into an archetypal song without words. In other instances, Liszt treated tonality and tonal organization as important structural ingredients, particularly in the transcriptions of Schubert's Lieder cycles, i.e. Schwanengesang, Winterreise a...
SKU: BT.DHP-1084642-400
ISBN 9789043131124. 9x12 inches. English-German-French-Dut ch.
The eight versatile concert pieces in this book were written by Allen Vizzutti. The relatively short individual compositions can be wonderfully combined to form longer suites. For performance, you can either make use of the piano accompaniments provided on the CD, or a pianist playing from the printed score.(Demo version played by Ian Bousfield). In dit boek presenteert Ian Bousfield acht afwisselende stukken van Allen Vizzutti. Trombonisten krijgen zo de kans om zich de weg te laten wijzen door de eerste trombonist van de Wiener Philharmoniker, van wie de fraaie interpretaties op de cd te vinden zijn - hiermee kunnen ze hun voordeel doen in hun eigen spel. De relatief korte afzonderlijke composities kunnen uitstekend worden gecombineerd tot langere suites. Voor een optreden zijn de pianobegeleidingen op de cd heel geschikt, maar de bijgevoegde pianopartijen maken ook samenspel met een pianist mogelijk.Acht vielseitige Stücke von Allen Vizzutti, die Ian Bousfield, der Soloposaunist der Wiener Philharmoniker, auf der CD vorspielt. Die einzelnen Stücke lassen sich auch gut zu einer längeren Suite kombinieren. Zur Vorführung kann die CD eingesetzt werden, die auch die Begleitungen alleine enthält, oder ein Pianist, der aus den Klaviernoten im Buch spielt. The Enchanted Trombone contient 8 compositions éclectiques signées Allen Vizzutti. L‘accompagnement de piano est disponible sur le compact disc mais également en version imprimée jointe au recueil. The Enchanted Trombone contiene 8 eclettiche composizioni firmate Allen Vizzutti. L‘accompagnamento del piano è disponibile in una versione stampata inclusa nel libro, e anche nella registrazione del CD anch‘esso presente nella pubblicazione.
SKU: BT.DHP-1064039-010
9x12 inches. English-German-French-Dut ch.
This suite was written in the style of traditional Russian folk music, but does not use existing melodies or themes as its basis. The colourful and varied work contains a number of surprising turns, but also familiar sounds. After the introduction, a kind of Trepak follows ? a fairly quick dance with attractive themes. The second movement (Garovot) is predominantly slow and conveys some melancholy, although, during a more dynamic passage the passion flares up again. Finally, the Troika takes us along in a reindeer sleigh through a grand snowy landscape. This is a wonderful tribute to the music of Eastern Europe in the style of some of the great Russian masters.Net als Rikudim, Puszta en Balkanya, eveneens van de hand van Jan Van der Roost, is deze kleurige en gevarieerde suite geschreven in de stijl van traditionele Russische muziek, zonder dat bestaande melodieën of thema’sals basis hebben gediend. Tanczi bevat een paar verrassende wendingen, maar ook vertrouwde klanken. Na de inleiding volgt een soort Trepak: een tamelijk snelle dans met fraaie thema’s. Het tweede deel (Garovot) isoverwegend langzaam en ademt enige melancholie, al laait tijdens een dynamischer middengedeelte de passie weer op. De Troika neemt ons ten slotte mee in een rendierslee door een weids sneeuwlandschap. Een werk vol afwisseing!Wie seine Werke Rikudim, Puszta und Balkanya schrieb Jan Van der Roost diese Suite im Stil russischer Volksmusik, ohne dabei bestehende Melodien oder Themen zu verwenden. Melancholie, aber auch feuriges Temperament, Virtuosität neben sehr vertrauten Momenten und melodischer Ausdruck neben würzigen Rhythmen: Das alles steckt in der Seele russischer Musik. Diese klangfarben- und abwechslungsreiche Suite wartet mit einer Reihe überraschender Wendungen auf, enthält aber auch vertraute Klänge.Cette suite colorée et variée contient des cheminements surprenants dans un paysage sonore caractéristique de l’ me musicale russe. L’introduction est suivie d’une danse rapide qui s’apparente au Trepak ; les thèmes sont accrocheurs. Le second mouvement, Garovot, est lent dans l’ensemble et quelque peu mélancolique. Pourtant, la passion renaît dans un passage plus animé. Enfin, Troika nous emmène pour une promenade en traîneau tiré par des rennes travers un vaste paysage enneigé.Questa suite colorata e varia contiene cammini sorprendenti in un paesaggio sonoro caratteristico dell’anima musicale russa. L’introduzione è seguita da una danza veloce simile al Trepak; i temi sono combattivi. Il secondo movimento, Garovot, è lento e malinconico. Ma la passione rinasce in un passaggio più animato. Infine, Troika ci accompagna in una passeggiata su una slitta trainata da renne attraverso un paesaggio innevato.
SKU: BT.DHP-1064039-140
This suite was written in the style of traditional Russian folk music, but does not use existing melodies or themes as its basis. The colourful and varied work contains a number of surprising turns, but also familiar sounds. After the introduction, a kind of Trepak follows ? a fairly quick dance with attractive themes. The second movement (Garovot) is predominantly slow and conveys some melancholy, although, during a more dynamic passage the passion flares up again. Finally, the Troika takes us along in a reindeer sleigh through a grand snowy landscape. This is a wonderful tribute to the music of Eastern Europe in the style of some of the great Russian masters.Wie seine Werke Rikudim, Puszta und Balkanya schrieb Jan Van der Roost diese Suite im Stil russischer Volksmusik, ohne dabei bestehende Melodien oder Themen zu verwenden. Melancholie, aber auch feuriges Temperament, Virtuosität neben sehr vertrauten Momenten und melodischer Ausdruck neben würzigen Rhythmen: Das alles steckt in der Seele russischer Musik. Diese klangfarben- und abwechslungsreiche Suite wartet mit einer Reihe überraschender Wendungen auf, enthält aber auch vertraute Klänge.Cette suite colorée et variée contient des cheminements surprenants dans un paysage sonore caractéristique de l’ me musicale russe. L’introduction est suivie d’une danse rapide qui s’apparente au Trepak ; les thèmes sont accrocheurs. Le second mouvement, Garovot, est lent dans l’ensemble et quelque peu mélancolique. Pourtant, la passion renaît dans un passage plus animé. Enfin, Troika nous emmène pour une promenade en traîneau tiré par des rennes travers un vaste paysage enneigé.Questa suite colorata e varia contiene cammini sorprendenti in un paesaggio sonoro caratteristico dell’anima musicale russa. L’introduzione è seguita da una danza veloce simile al Trepak; i temi sono combattivi. Il secondo movimento, Garovot, è lento e malinconico. Ma la passione rinasce in un passaggio più animato. Infine, Troika ci accompagna in una passeggiata su una slitta trainata da renne attraverso un paesaggio innevato.
SKU: BT.DHP-1053876-030
Using themes based on semi-quavers Peter Kleine Schaars has carefully crafted these four contrasting dances for the De Haske Flexible 4 Series. Each of the parts take a turn to play the melody so no player feels left out. Take your players on a musical dance lesson in which you'll hear a paso doble, a slow waltz, a tango and a swinging jive as a closing. Fantastic fun for the smaller ensemble. Peter Kleine Schaars schreef deze eenvoudige selectie in de Flexible 4 Series speciaal voor beginnende jeugdorkesten. Met als kleinste notenwaarde een achtste heeft de componist vier totaal verschillende dansen gecreëerd. Destemmen nemen om de beurt de melodie voor hun rekening. In een soort muzikale dansles hoort u achtereenvolgens een paso doble, een langzame wals, een tango en een swingende jive als afsluiter.Auf die besonderen Bedürfnisse von zahlreichen Anfänger- und Jugendorchestern eingehend, schrieb Peter Kleine Schaars diese Auswahl an einfachen Stücken für die Flexible 4 Series. Mit Achteln als kleinster Notenwert schuf der Komponist vier völlig unterschiedliche Tänze, in welchen die Stimmen abwechselnd die Melodie präsentieren. In einer Art musikalischer Tanzstunde erklingen nacheinander ein Paso doble, ein langsamer Walzer, ein Tango und ein schwungvoller Jive.Pour répondre un besoin croissant d’oeuvres pour Orchestre d’Harmonie Junior ou Petites Formations, Peter Kleine Schaars a composé cette pièce facile, publiée dans la collection Flexible 4 Series. La croche est la plus petite valeur de note contenue dans cette suite de quatre danses contrastantes et contrastées. La ligne mélodique alterne entre les différentes voix. Dance Starters est une véritable le?on de danse. Vous entendrez un paso-doble, une valse lente, un tango et un jive plein de swing.Per rispondere al bisogno crescente di brani per banda principiante o ad organico ridotto, Peter Kleine Schaars ha composto questo brano facile, pubblicato nella collezione Flexible 4 Series. La croma è il più piccolo valore di nota contenuto in questa suite di quattro danze contrastate e contrastanti. La linea melodica alterna tra diverse voci. Dance Starters è una vera lezione di danza. Ascolterete un paso-doble, un valzer lento, un tango ed un jive pieno di swing.
SKU: BT.DHP-0910264-060
Een loflied op het mooie huis van de buren, waar de aanbedene van de zanger woont. Het lied van een aarzelende verloving, en een lied over de strijd van Oekra eners en de Russen tegen een gezamenlijke vijand - dat zijn de drie treffendevolksliederen uit Oekra ene die Hotze Jelsma in deze suite voor accordeonorkest verwerkte.Ein Loblied auf das schöne Haus des Nachbarn, in dem zufällig die Angebetete des Sängers wohnt, das Lied einer zweifelnden Verloben und ein Lied über den Kampf von Ukrainern und Russen gegen einen gemeinsamen Feind - dies sind die drei bewegenden Volkslieder aus der Ukraine, die Hotze Jelsma in seiner Suite für Akkordeonorchester verarbeitete. La musique ukrainienne plonge ses racines dans la tradition des poèmes épico-narratifs et des longues ballades glorifiant les exploits des Cosaques. Elle trouve également ses origines chez les kozbars, ces ménestrels errants des XVIe et XVIIe siècles qui chantaient des chansons contant des aventures héro ques. Three Ukrainian Songs rassemble trois célèbres chansons traditionnelles de cette terre surnommée jadis la “Petite Russieâ€.
SKU: BT.DHP-1053876-170
Using themes based on semi-quavers Peter Kleine Schaars has carefully crafted these four contrasting dances for the De Haske Flexible 4 Series. Each of the parts take a turn to play the melody so no player feels left out. Take your players on a musical dance lesson in which you’ll hear a paso doble, a slow waltz, a tango and a swinging jive. Fantastic fun for the smaller ensemble. Peter Kleine Schaars schreef deze eenvoudige selectie in de Flexible 4 Series speciaal voor beginnende jeugdorkesten. Met als kleinste notenwaarde een achtste heeft de componist vier totaal verschillende dansen gecreëerd. Destemmen nemen om de beurt de melodie voor hun rekening. In een soort muzikale dansles hoort u achtereenvolgens een paso doble, een langzame wals, een tango en een swingende jive als afsluiter.Auf die besonderen Bedürfnisse von zahlreichen Anfänger- und Jugendorchestern eingehend, schrieb Peter Kleine Schaars diese Auswahl an einfachen Stücken für die Flexible 4 Series. Mit Achteln als kleinster Notenwert schuf der Komponist vier völlig unterschiedliche Tänze, in welchen die Stimmen abwechselnd die Melodie präsentieren. In einer Art musikalischer Tanzstunde erklingen nacheinander ein Paso doble, ein langsamer Walzer, ein Tango und ein schwungvoller Jive.Pour répondre un besoin croissant d’oeuvres pour Orchestre d’Harmonie Junior ou Petites Formations, Peter Kleine Schaars a composé cette pièce facile, publiée dans la collection Flexible 4 Series. La croche est la plus petite valeur de note contenue dans cette suite de quatre danses contrastantes et contrastées. La ligne mélodique alterne entre les différentes voix. Dance Starters développe paso-doble, une valse lente, un tango et un jive plein de swing.Per rispondere al bisogno crescente di brani per banda principiante o ad organico ridotto, Peter Kleine Schaars ha composto questo brano facile, pubblicato nella collezione Flexible 4 Series. La croma è il più piccolo valore di nota contenuto in questa suite di quattro danze contrastate e contrastanti. La linea melodica alterna tra diverse voci. Dance Starters è una vera lezione di danza. Ascolterete un paso-doble, un valzer lento, un tango ed un jive pieno di swing.
SKU: BT.DHP-1053876-015
SKU: BT.DHP-1094612-070
ISBN 9789043131636. 12 X 9 inches. English-German-French-Dut ch.
The De Haske String Orchestra Series offers attractive pieces especially composed and arranged for string orchestras. Students and teachers are treated to a great variety of musical styles. Each part presents a challenge to the player. The Viola part can be replaced by a 3rd Violin part, and the Double bass part can be replaced by a 2nd Cello part. The Piano part is mainly meant for support, but it occasionally adds new motifs as well.
The four pieces in Sunny Strings allow the string orchestra to sound predominantly sunny in mood. Have fun playing together!De De Haske String Orchestra Series biedt u aantrekkelijke, speciaal voor strijkorkest gecomponeerde en gearrangeerde werken. De stukken zijn geschreven in verschillende stijlen: van klassiek en folk tot moderne, populaire muziek. Iedere partij is zo geschreven dat elke speler in het orkest een uitdaging heeft. De partij voor altviool kan door een derde viool worden vervangen. De partij voor contrabas kan ook door een tweede cello worden gespeeld. De pianopartij dient als ondersteuning, maar voegt soms ook nieuwe motieven toe aan de muziek.
Sunny Strings is een moderne suite vol verbluffende effecten in vier delen.Die De Haske String Orchestra Series bietet attraktive, speziell fu r StreichÂorchester komponierte und arrangierte Stu cke in einer stilistischen Vielfalt von Klassik u ber Folk bis zu modernen U-Musikstilen. Jede Stimme stellt dabei besondere Herausforderungen an die Spieler. Die Violastimme kann durch eine dritte Violine und der Kontrabass durch ein zweites Cello ersetzt werden. Die Klavierstimme dient zur Unterstu tzung, fu gt aber zuweilen auch neue Motive hinzu.
Sunny Strings ist eine moderne, vorwiegend heitere Suite aus der Feder von Nico Dezaire voll verblu ffender Effekte in vier Sätzen.De Haske String Orchestra Series : Les compositions et les arrangements réunis sous ce label sont en parfait accord avec le niveau ciblé, et proposent des styles très variés. Chaque publication est accompagnée d'un compact disc contenant la version de démonstration des œuvres publiées dans cette collection. L’instrumentation est toujours la même : Violons 1 & 2, Alto (ou Violon 3), Violoncelle, Contrebasse (ou Violoncelle 2) et Piano.
Sunny Strings contient quatre petits imprimés fleuris aux mille et une couleurs du soleil. Le bonheur est dans l’interprétatio n !De Haske String Orchestra Series è una nuova raccolta pensata per i suonatori di archi principianti. Le composizioni e gli arrangiamenti raccolti sotto questa etichetta sono perfetti per chi inizia a suonare e prongono stili variegati. Ogni pubblicazione è accompagnata da un CD che contiene una versione demo dei brani. La strumentazione è sempre la stessa: violino 1 & 2, viola (o violino 3), violoncello, contrabbasso (o violoncello 2) e piano.Tracce Demo:1. A Sunny Day2. Sunday Party3. Sunny Blues4. The Ghost of TomPer effettuare il download delle tracce demo, clicca sul titolo selezionato e scegli “Salva come†nel menu.
SKU: BT.AMP-145-140
There are just over twenty secular cantatas in Bach's prolific output, which include The Coffee Cantata (No 211), The Wedding Cantata (No 202), Phoebus and Pan (No 201) and the Hunt Cantata (No 208) which contains the famous aria Sheep May Safely Graze. Written for four vocal soloists it was originally scored for a relatively large orchestra (including flutes (recorders), oboes and horns) and mixed choir. Although secular in character, the words describe how well a faithful shepherd keeps watch over his flock and hence has obvious allusions to the teachings of the Christian church. Bring a bit of the Baroque era to your concert with this first class arrangement by Philip Sparke.Bach schreef zijn Jachtcantate (BWV 208) - met daarin de aria Schafe können sicher weiden (Sheep May Safely Graze) - in 1713, ter gelegenheid van de verjaardag van hertog Christian van Sachsen-Weißenfels. Later volgdenbewerkingen voor vergelijkbare verjaardagsfeesten en naamdagen. De cantate is geschreven voor vier solisten (Diana, Pales, Endymion en Pan), een relatief groot orkest (met (blok)fluiten, hobo’s en hoorns) en koor. Sheep MaySafely Graze wordt gezongen door Pales, de godin van kudden en weiden, begeleid door een paar blokfluiten of dwarsfluiten. Deze bewerking van Philip Sparke betekent een verrijking voor elk repertoire.Bachs produktives Schaffen brachte nur etwa zwanzig weltliche Kantaten hervor, darunter auch die Jagd-Kantate (BWV 208),welche die berühmte Arie Schafe können sicher weiden enthält. Geschrieben für vier Solisten, ist die Kantate für ein relativ großes Orchester instrumentiert, das neben Flöten, Oboen und Hörnern auch einen gemischten Chor vorsieht. Bringen Sie mit dieser gelungenen Bearbeitung etwas barocke Atmosphäre in Ihr Konzert! L’immense production de Jean-Sébastien Bach ne contient qu’une vingtaine de cantates profanes dont la Cantate du café (BWV 211), la Cantate du mariage (BWV 202), Phébus et Pan (BWV 201) et la Cantate de la chasse (BWV 208), dont est extrait l’air Sheep May Safely Graze (Schafe können sicher weiden - Que les brebis paissent en paix). Bach était depuis peu au service du duc de Weimar lorsqu’il accepta, en 1713, une invitation Weißenfels pour l’anniversaire du duc Christian de Saxe-Weißenfels. cette occasion, il composa la Cantate de la chasse, une cantate de félicitations l’adresse du duc, passionné de chasse. Par la suite, Bachremania cette cantate pour célébrer d’autres fêtes et anniversaires. La Cantate de la chasse est orchestrée pour quatre voix solistes incarnant des figures mythologiques (Diane, Pales, Endymion et Pan), un ensemble orchestral assez large (incluant des fl tes/fl tes bec, des hautbois et des cors) et un Chœur mixte. Le texte, chantant les vertus de la chasse, est un panégyrique peine déguisé du duc régnant. Accompagnée par deux fl tes (fl tes bec), Palès, déesse des troupeaux et des p tures, entonne l’air Sheep May Safely Graze. Bien que de caractère profane, le texte utilise l’image du berger comme l’image même de la gr ce en référence une parole fondamentale de Jésus. L’immenso lavoro di Johann Sebastian Bach contiene una ventina di cantate profane tra le quali la Cantata della Caccia (BWV 208) dalla quale è estratta Sheep May Safely Graze (Schafe können sicher weiden). Accompagnata da due flauti dolci, Pales, Dea dei greggi e dei pastori, intona l’aria Sheep May Safely Graze. Pur se di carattere profano, il testo utilizza l’immagine del pastore come l’immagine della grazia riportata ad una parola fondamentale di Gesù.
SKU: BT.AMP-145-010
There are just over twenty secular cantatas in Bach's prolific output, which include The Coffee Cantata (No 211), The Wedding Cantata (No 202), Phoebus and Pan (No 201) and the Hunt Cantata (No 208) which contains the famous aria Sheep May Safely Graze. Written for four vocal soloists it was originally scored for a relatively large orchestra (including flutes (recorders), oboes and horns) and mixed choir. Although secular in character, the words describe how well a faithful shepherd keeps watch over his flock and hence has obvious allusions to the teachings of the Christian church. Bring a bit of the Baroque era to your concert with this first class arrangement by Philip Sparke.Bach schreef zijn Jachtcantate (BWV 208) - met daarin de aria Schafe können sicher weiden (Sheep May Safely Graze) - in 1713, ter gelegenheid van de verjaardag van hertog Christian van Sachsen-Weißenfels. Later volgdenbewerkingen voor vergelijkbare verjaardagsfeesten en naamdagen. De cantate is geschreven voor vier solisten (Diana, Pales, Endymion en Pan), een relatief groot orkest (met (blok)fluiten, hobo’s en hoorns) en koor. Sheep MaySafely Graze wordt gezongen door Pales, de godin van kudden en weiden, begeleid door een paar blokfluiten of dwarsfluiten. Deze bewerking van Philip Sparke betekent een verrijking voor elk repertoire.Bachs produktives Schaffen brachte nur etwa zwanzig weltliche Kantaten hervor, darunter auch die Jagd-Kantate (BWV 208), welche die berühmte Arie Schafe können sicher weiden enthält. Geschrieben für vier Solisten, ist die Kantate für ein relativ großes Orchester instrumentiert, das neben Flöten, Oboen und Hörnern auch einen gemischten Chor vorsieht. Bringen Sie mit dieser gelungenen Bearbeitung etwas barocke Atmosphäre in Ihr Konzert! L’immense production de Jean-Sébastien Bach ne contient qu’une vingtaine de cantates profanes dont la Cantate du café (BWV 211), la Cantate du mariage (BWV 202), Phébus et Pan (BWV 201) et la Cantate de la chasse (BWV 208), dont est extrait l’air Sheep May Safely Graze (Schafe können sicher weiden - Que les brebis paissent en paix). Bach était depuis peu au service du duc de Weimar lorsqu’il accepta, en 1713, une invitation Weißenfels pour l’anniversaire du duc Christian de Saxe-Weißenfels. cette occasion, il composa la Cantate de la chasse, une cantate de félicitations l’adresse du duc, passionné de chasse. Par la suite, Bachremania cette cantate pour célébrer d’autres fêtes et anniversaires. La Cantate de la chasse est orchestrée pour quatre voix solistes incarnant des figures mythologiques (Diane, Pales, Endymion et Pan), un ensemble orchestral assez large (incluant des fl tes/fl tes bec, des hautbois et des cors) et un Chœur mixte. Le texte, chantant les vertus de la chasse, est un panégyrique peine déguisé du duc régnant. Accompagnée par deux fl tes (fl tes bec), Palès, déesse des troupeaux et des p tures, entonne l’air Sheep May Safely Graze. Bien que de caractère profane, le texte utilise l’image du berger comme l’image même de la gr ce en référence une parole fondamentale de Jésus. L’immenso lavoro di Johann Sebastian Bach contiene una ventina di cantate profane tra le quali la Cantata della Caccia (BWV 208) dalla quale è estratta Sheep May Safely Graze (Schafe können sicher weiden). Accompagnata da due flauti dolci, Pales, Dea dei greggi e dei pastori, intona l’aria Sheep May Safely Graze. Pur se di carattere profano, il testo utilizza l’immagine del pastore come l’immagine della grazia riportata ad una parola fondamentale di Gesù.
SKU: BT.AMP-335-030
Marcho Brioso was commissioned by The Brioso Brass, a British-style brass band from Hokkaido, Japan. They gave the first performance in January 2012.The commission was for a bright and breezy march that the band could use as their theme tune, so Marcho Brioso falls into the composer’s series of Broadway-style marches, which includes Slipstream, The Bandwagon and Jubiloso. After a short introduction a solo cornet plays the main theme, accompanied by a euphonium counter-melody. A secondary phrase from the horns and baritones leads to a tutti version of the main theme which is followed by the traditional ‘bass’ strain. A change of key heralds thetrio section, which features a cantabile melody on euphonium; this is then taken up by the full band after a short bridge passage and further change of key.This takes us back to the home key which sees a quiet staccato version of the main theme lead to a recapitulation and a short coda which brings the march to a close. Marcho Brioso is geschreven in opdracht van The Brioso Brass, een brassband in Britse stijl uit Hokkaido in Japan. De première vond plaats in januari 2012.De componist kreeg het verzoek een vrolijke, luchtige mars te schrijven die de band als herkenningstune zou kunnen gebruiken. Marcho Brioso past daarom uitstekend in Philip Sparke’s serie van marsen in Broadwaystijl - waarin ook Slipstream, The Bandwagon en Jubiloso thuishoren.Mar cho Brioso wurde von The Brioso Brass, einer britisch geprägten Brass Band aus Hokkaido in Japan, in Auftrag gegeben. Das Stück wurde von der Band im Januar 2012 uraufgeführt.Gewüns cht war ein heiterer, flotter Marsch, welcher sich als Erkennungsmelodie der Brass Band eignen sollte. So fällt Marcho Brioso in die Reihe der Märsche des Komponisten im Broadway-Stil, zu denen auch Slipstream, The Bandwagon und Jubiloso zählen.Nach einer kurzen Einleitung spielt ein Solo-Cornet das Hauptthema, begleitet von einer Gegenmelodie im Euphonium. Die Nebenphrase in den Hörnern und Baritonen führen zu einer Tutti-Version des Hauptthemas, die vomtraditionellen Bass“-Solo abgelöst wird. Ein Tonartwechsel kündigt den Trio-Teil an, der eine cantabile gespielte Melodie auf dem Euphonium enthält; diese wiederum wird nach einer kurzen Ãœberleitung und einem weiteren Tonartwechsel von der gesamten Band aufgegriffen.Der letzte Wechsel führt zurück zur ursprünglichen Tonart, in welcher dann eine Staccato-Version des Hauptthemas eine Rekapitulation hervorbringt sowie eine Coda, die den Marsch zu seinem Ende führt. Marcho Brioso est une œuvre de commande pour le Brioso Brass, un Brass Band de style britannique basé Hokkaido, au Japon. La création mondiale de cette pièce eut lieu en janvier 2012.L’orchestre souhaitant une marche enjouée qui pourrait lui servir d’indicatif musical, Marcho Brioso s’inscrit dans la lignée des marches du compositeur : Jubiloso, Slipstream et The Bandwagon. Un style « broadwayien », des motifs fortement syncopés et quelques surprenantes et capricieuses mesures viennent troubler le rythme régulièrement cadencé de ces marches.Après une courte introduction, le cornet solo joue le thème principal, accompagné d’un contre-chant l’euphonium. Un second motif de huit mesures exécuté par les cors et les barytons mène une version tutti du thème principal. Puis une brève section intermédiaire est déléguée aux basses. Le changement de tonalité qui s’ensuit annonce le trio qui contient une mélodie cantabile confiée l’euphonium ; ce trio est ensuite repris par l’orchestre entier après un bref passage de transition et un autre changement de tonalité.Nous revenons ensuite la tonalité de départ pour un rappel du thème principal en une paisible version staccato et une courte coda, pour conclure cette marche brillante et sémillante.
SKU: BT.AMP-335-130
Marcho Brioso was commissioned by The Brioso Brass, a British-style brass band from Hokkaido, Japan. They gave the first performance in January 2012.The commission was for a bright and breezy march that the band could use as their theme tune, so Marcho Brioso falls into the composer’s series of Broadway-style marches, which includes Slipstream, The Bandwagon and Jubiloso. After a short introduction a solo cornet plays the main theme, accompanied by a euphonium counter-melody. A secondary phrase from the horns and baritones leads to a tutti version of the main theme which is followed by the traditional ‘bass’ strain. A change of key heralds the triosection, which features a cantabile melody on euphonium; this is then taken up by the full band after a short bridge passage and further change of key.This takes us back to the home key which sees a quiet staccato version of the main theme lead to a recapitulation and a short coda which brings the march to a close. Marcho Brioso is geschreven in opdracht van The Brioso Brass, een brassband in Britse stijl uit Hokkaido in Japan. De première vond plaats in januari 2012.De componist kreeg het verzoek een vrolijke, luchtige mars te schrijven die de band als herkenningstune zou kunnen gebruiken. Marcho Brioso past daarom uitstekend in Philip Sparke’s serie van marsen in Broadwaystijl - waarin ook Slipstream, The Bandwagon en Jubiloso thuishoren.Mar cho Brioso wurde von The Brioso Brass, einer britisch geprägten Brass Band aus Hokkaido in Japan, in Auftrag gegeben. Das Stück wurde von der Band im Januar 2012 uraufgeführt.Gewüns cht war ein heiterer, flotter Marsch, welcher sich als Erkennungsmelodie der Brass Band eignen sollte. So fällt Marcho Brioso in die Reihe der Märsche des Komponisten im Broadway-Stil, zu denen auch Slipstream, The Bandwagon und Jubiloso zählen.Nach einer kurzen Einleitung spielt ein Solo-Cornet das Hauptthema, begleitet von einer Gegenmelodie im Euphonium. Die Nebenphrase in den Hörnern und Baritonen führen zu einer Tutti-Version des Hauptthemas, die vomtraditionellen Bass“-Solo abgelöst wird. Ein Tonartwechsel kündigt den Trio-Teil an, der eine cantabile gespielte Melodie auf dem Euphonium enthält; diese wiederum wird nach einer kurzen Ãœberleitung und einem weiteren Tonartwechsel von der gesamten Band aufgegriffen.Der letzte Wechsel führt zurück zur ursprünglichen Tonart, in welcher dann eine Staccato-Version des Hauptthemas eine Rekapitulation hervorbringt sowie eine Coda, die den Marsch zu seinem Ende führt. Marcho Brioso est une œuvre de commande pour le Brioso Brass, un Brass Band de style britannique basé Hokkaido, au Japon. La création mondiale de cette pièce eut lieu en janvier 2012.L’orchestre souhaitant une marche enjouée qui pourrait lui servir d’indicatif musical, Marcho Brioso s’inscrit dans la lignée des marches du compositeur : Jubiloso, Slipstream et The Bandwagon. Un style « broadwayien », des motifs fortement syncopés et quelques surprenantes et capricieuses mesures viennent troubler le rythme régulièrement cadencé de ces marches.Après une courte introduction, le cornet solo joue le thème principal, accompagné d’un contre-chant l’euphonium. Un second motif de huit mesures exécuté par les cors et les barytons mène une version tutti du thème principal. Puis une brève section intermédiaire est déléguée aux basses. Le changement de tonalité qui s’ensuit annonce le trio qui contient une mélodie cantabile confiée l’euphonium ; ce trio est ensuite repris par l’orchestre entier après un bref passage de transition et un autre changement de tonalité.Nous revenons ensuite la tonalité de départ pour un rappel du thème principal en une paisible version staccato et une courte coda, pour conclure cette marche brillante et sémillante.
SKU: BT.DHP-1165658-030
English-German-French- Dutch.
Dedicated to the North American Brass Band Association, this is music that is full of energy and dynamic extremes. In form it draws from the overture style, although the themes are self-existing and the piece is programmatic. Working well asa festival opener, it sets a mood of excitement. Following the rhythmic fanfares of the opening, the first theme is presented in the cornets followed by a return to the same rhythmic material. A second theme appears in the horn section and isdeveloped, changing into a darker and sinister form of the same motif. Eventually a Maestoso section is reached, full of sustained block chords in the cornets and trombones, as the rest of the band counters with cascading lines that weavestraight through the brighter instruments.Dit levendige werk vol dynamische uitersten is opgedragen aan de North American Brass Band Association. Qua vorm is het geënt op de ouverturestijl, hoewel de thema’s op zichzelf staan en het een programmatische compositie betreft. Het is heelgeschikt voor de opening van een festival, want het creëert een enthousiaste, verwachtingsvolle stemming. Na de ritmische fanfares van de opening wordt het eerste thema gepresenteerd in de cornetten, gevolgd door een terugkeer naar hetzelfderitmische materiaal. Er verschijnt een tweede thema in de hoornsectie, dat wordt doorontwikkeld en overgaat in een duistere en onheilspellende vorm van hetzelfde motief. Uiteindelijk komt er een maestoso gedeelte tot stand, vol aangehouden akkoordenin de kornetten en trombones, waarbij de rest van het orkest dalende lijnen produceert die door de helder klinkende instrumenten heen zijn geweven.Dieses Musikstück, das voller Energie und von extremer Dynamik geprägt ist, wurde der North American Brass Band Association gewidmet. Der formale Aufbau des Werkes orientiert sich an einer Ouvertüre, auch wenn die Themen für sich selbst stehenund das Stück programmatisch ist. Es eignet sich gut als Eröffnungsstück für ein Festival, da es das Publikum begeistern wird. Auf den Fanfarenrhythmus der Einleitung folgt das erste Thema, das von den Kornetten vorgestellt wird und schließlich zumursprünglichen rhythmischen Material zurückkehrt. Das zweite Thema wird von den Hörnern gespielt und weiterentwickelt, wobei das gleiche Motiv in eine dunklere und unheimlichere Stimmung wechselt. Danach erklingt ein Maestoso-Teil mit Akkordblöckenin den Kornetten und Posaunen, während das restliche Orchester kaskadenartige Melodielinien spielt, die sich durch die helleren Instrumente schlängeln.Dà ©diée la North American Brass Band Association, cette Å“uvre est pleine d’énergie et de dynamiques extrêmes. En dépit de sa forme d’ouverture, les thèmes ne sont pas liés et l’œuvre est programme. Convient comme pièce d’ouverture defestival et crée une ambiance d’enthousiasme. Suite aux fanfares rythmiques du début, le premier thème est présenté par les cornets piston, suivi par un retour au même matériel rythmique. Un deuxième thème apparaît dans le registre des cors et estdéveloppé, se changeant en une version plus sombre et sinistre du même motif. Finalement on arrive une section de Maestoso, qui contient de nombreuses double-cordes soutenues chez les cornets et trombones, tandis que le reste de l’ensemblerépon d par des lignes descendantes qui se tissent travers les instruments plus aigus.
SKU: HL.44012852
UPC: 888680652265. English-German-French-Dut ch.
Dedicated to the North American Brass Band Association, this is music that is full of energy and dynamic extremes. In form it draws from the overture style, although the themes are self-existing and the piece is programmatic. Working well asa festival opener, it sets a mood of excitement. Following the rhythmic fanfares of the opening, the first theme is presented in the cornets followed by a return to the same rhythmic material. A second theme appears in the horn section and isdeveloped, changing into a darker and sinister form of the same motif. Eventually a Maestoso section is reached, full of sustained block chords in the cornets and trombones, as the rest of the band counters with cascading lines that weavestraight through the brighter instruments.Dit levendige werk vol dynamische uitersten is opgedragen aan de North American Brass Band Association. Qua vorm is het geent op de ouverturestijl, hoewel de thema's op zichzelf staan en het een programmatische compositie betreft. Het is heelgeschikt voor de opening van een festival, want het creeert een enthousiaste, verwachtingsvolle stemming. Na de ritmische fanfares van de opening wordt het eerste thema gepresenteerd in de cornetten, gevolgd door een terugkeer naar hetzelfderitmische materiaal. Er verschijnt een tweede thema in de hoornsectie, dat wordt doorontwikkeld en overgaat in een duistere en onheilspellende vorm van hetzelfde motief. Uiteindelijk komt er een maestoso gedeelte tot stand, vol aangehouden akkoordenin de kornetten en trombones, waarbij de rest van het orkest dalende lijnen produceert die door de helder klinkende instrumenten heen zijn geweven.Dieses Musikstuck, das voller Energie und von extremer Dynamik gepragt ist, wurde der North American Brass Band Association gewidmet. Der formale Aufbau des Werkes orientiert sich an einer Ouverture, auch wenn die Themen fur sich selbst stehenund das Stuck programmatisch ist. Es eignet sich gut als Eroffnungsstuck fur ein Festival, da es das Publikum begeistern wird. Auf den Fanfarenrhythmus der Einleitung folgt das erste Thema, das von den Kornetten vorgestellt wird und schliesslich zumursprunglichen rhythmischen Material zuruckkehrt. Das zweite Thema wird von den Hornern gespielt und weiterentwickelt, wobei das gleiche Motiv in eine dunklere und unheimlichere Stimmung wechselt. Danach erklingt ein Maestoso-Teil mit Akkordblockenin den Kornetten und Posaunen, wahrend das restliche Orchester kaskadenartige Melodielinien spielt, die sich durch die helleren Instrumente schlangeln.Dediee a la North American Brass Band Association, cette oeuvre est pleine d'energie et de dynamiques extremes. En depit de sa forme d'ouverture, les themes ne sont pas lies et l'oeuvre est a programme. Convient comme piece d'ouverture defestival et cree une ambiance d'enthousiasme. Suite aux fanfares rythmiques du debut, le premier theme est presente par les cornets a piston, suivi par un retour au meme materiel rythmique. Un deuxieme theme apparait dans le registre des cors et estdeveloppe, se changeant en une version plus sombre et sinistre du meme motif. Finalement on arrive a une section de Maestoso, qui contient de nombreuses double-cordes soutenues chez les cornets et trombones, tandis que le reste de l'ensemblerepond par des lignes descendantes qui se tissent a travers les instruments plus aigus.
SKU: BT.SINFJ104
ISBN 9788884001443.
Per sax con CDTrascrizione di 12 tra i più interessanti soli dellaltosassofonista. CD MP3+BasiTrascrizioni di 12 Tracks, Patterns, Appendice a cura di P. Bernardi. Contenuto del CD allegato: 1. There Will Never Be Another You, 2. All TheThings You Are, 3. Ornithology, 4. Nows The Time, 5. Scrapple From The Apple, 6. Yardbird Suite, 7. Au Privave, 8. Imagination, 9. Cherokee 10. Who Can I Turn To?, 11. Rays Idea, 12. Back To My Home Town.
SKU: BT.DHP-1053854-020
Artemis is the Greek goddess of hunting and forests. In western art she is often pictured with deer, lions or bears with a bow in her hand. The tempo of this march is stately and the themes are “concertante†in character making Artemis best suited as a concert march rather than a street march. Technically this march is not too difficult although at times some dexterous fingering is necessary. The trio melody is especially lyrical and offers various sections within the band the possibility to show off their skill in playing the expressive melody. This excellent new concert march is sure to become a classic and be performed time and time again.Het tempo van deze mars is statig en de thema’s zijn concertant van karakter: Artemis is dus eerder geschikt als concertmars dan als loopmars. Technisch is dit werk niet erg lastig om spelen, al wordt af en toe wel wat vingervaardigheidvereist. De triomelodie is echter uitgesproken lyrisch en biedt diverse secties binnen het orkest de mogelijkheid om zich melodisch en expressief te etaleren. Een aangenaam klinkende en prima speelbare concertmars!Artem is ist die griechische Göttin der Jagd und der Wälder. Jan Van der Roost ließ sich zum wiederholten Male von der griechischen Mythologie inspirieren und komponierte diesen Marsch mit gemäßigtem Tempo und konzertanten Themen. Obwohl technisch nicht sehr schwer, erfordert er doch stellenweise etwas Fingerfertigkeit. Der Trio-Teil ist jedoch besonders lyrisch und bietet verschiedenen Registern des Blasorchesters die Möglichkeit, sich in Melodie und Ausdruck zu beweisen. Kurz gesagt ist Artemis ein ausgezeichneter und gut spielbarer Konzertmarsch, der viele Blasorchester anspricht.Arté mis est la déesse grecque de la nature sauvage et de la chasse. Dans l’art occidental, elle est souvent représentée armée d’un arc et de flèches et entourée de cerfs, de lions et d’ours. Évoluant sur un tempo majestueux et développant des thèmes au caractère concertant, Artemis s’inscrit pleinement dans la lignée des grandes marches de concert. Hormis quelques passages nécessitant une plus grande souplesse des doigts, elle ne contient que peu de difficultés techniques. Artemis est une pièce brillante qui convient au plus grand nombre d’Orchestres d’Harmonie.Artemis è la Dea greca della natura selvatica e della caccia. Nella cultura occidentale, è spesso rappresentata armata di arco e frecce e circondata da cervi, leoni e orsi. Evolvendosi su un tempo maestoso e sviluppando temi centrali dal carattere concertante, Artemis rientra nella linea delle grandi marce da concerto. Ad eccezione di qualche passaggio che necessita una maggiore scioltezza delle dita, il brano contiene solo poche difficolt tecniche. Artemis è un pezzo brillante adatto alla maggior parte delle bande.
SKU: BT.DHP-1053854-130
SKU: BT.DHP-1053854-040
SKU: BT.DHP-1053854-030
Artemis is the Greek goddess of hunting and forests. In western art she is often pictured with deer, lions or bears with a bow in her hand. The tempo of this march is stately and the themes are “concertante†in character making Artemis best suited as a concert march rather than a street march. Technically this march is not too difficult although at times some dexterous fingering is necessary. The trio melody is especially lyrical and offers various sections within the band the possibility to show off their skill in playing the expressive melody. This excellent new concert march is sure to become a classic and be performed time and time again.Het tempo van deze mars is statig en de thema’s zijn concertant van karakter: Artemis is dus eerder geschikt als concertmars dan als loopmars. Technisch is dit werk niet erg lastig om spelen, al wordt af en toe wel wat vingervaardigheidvereist. De triomelodie is echter uitgesproken lyrisch en biedt diverse secties binnen het orkest de mogelijkheid om zich melodisch en expressief te etaleren. Een aangenaam klinkende en prima speelbare concertmars!Artem is ist die griechische Göttin der Jagd und der Wälder. Jan Van der Roost ließ sich zum wiederholten Male von der griechischen Mythologie inspirieren und komponierte diesen Marsch mit gemäßigtem Tempo und konzertanten Themen. Obwohl technisch nicht sehr schwer, erfordert er doch stellenweise etwas Fingerfertigkeit. Der Trio-Teil ist jedoch besonders lyrisch und bietet verschiedenen Registern die Möglichkeit, sich in Melodie und Ausdruck zu beweisen. Kurz gesagt ist Artemis ein ausgezeichneter und gut spielbarer Konzertmarsch, der viele Brass Bands anspricht.Arté mis est la déesse grecque de la nature sauvage et de la chasse. Dans l’art occidental, elle est souvent représentée armée d’un arc et de flèches et entourée de cerfs, de lions et d’ours. Évoluant sur un tempo majestueux et développant des thèmes au caractère concertant, Artemis s’inscrit pleinement dans la lignée des grandes marches de concert. Hormis quelques passages nécessitant une plus grande souplesse des doigts, elle ne contient que peu de difficultés techniques. Artemis est une pièce brillante qui convient au plus grand nombre d’Orchestres d’Harmonie.Artemis è la Dea greca della natura selvatica e della caccia. Nella cultura occidentale, è spesso rappresentata armata di arco e frecce e circondata da cervi, leoni e orsi. Evolvendosi su un tempo maestoso e sviluppando temi centrali dal carattere concertante, Artemis rientra nella linea delle grandi marce da concerto. Ad eccezione di qualche passaggio che necessita una maggiore scioltezza delle dita, il brano contiene solo poche difficolt tecniche. Artemis è un pezzo brillante adatto alla maggior parte delle bande.
SKU: BT.DHP-1053854-120
SKU: BT.DHP-1196089-070
ISBN 9789043157124. English-German-French-Dut ch.
The De Haske Flexible String Trios Series offers attractive pieces which have been specially composed and arranged for string ensembles. Each part can be played by violin, viola or cello, which makes the pieces suited for any combination of string instruments. Discover Disney features arrangements of some of the most beautiful melodies from famous Walt Disney Company productions. Voor strijkersensembles die in wisselende bezettingen spelen biedt de De Haske Flexible String Trios serie een uitgekiend concept. In de partituur worden drie stemmen aangegeven, waarbij iedere stem door zowel viool, altviool of cello kan worden ingevuld. Op deze manier kunnen de stukken in allerlei combinaties van strijkinstrumenten worden gespeeld. Discover Disney bevat vijf van de mooiste melodieën uit het rijke filmrepertoire van Disneyfilms. De partijen zijn aantrekkelijk geschreven en blijven qua klank dicht bij het origineel. Discover Disney bevat vijf uitdagende arrangementen heerlijk om te spelen en uitermate geschikt voor uitvoeringen!D iscover Disney gehört zur Reihe De Haske Flexible String Trios, welche Streichensembles, die in wechselnden Besetzungen spielen, zahlreiche Besetzungsmöglichkeite n bietet: Das Set enthält eine Partitur für drei Stimmen sowie neun Einzelstimmen für Violine, Viola und Violoncello, sodass die verschiedensten Kombinationen von Streichinstrumenten für die Ausführung möglich sind. Discover Disney ist eine Sammlung von Bearbeitungen einiger der schönsten Melodien aus bekannten Produktionen der Walt Disney Company.Pour les Ensembles Cordes qui jouent en instrumentation variable, la collection De Haske Flexible String Trios offre de multiples avantages : le set complet contient un conducteur trois voix et neuf parties séparées car chaque voix est déclinée pour chacun des trois instruments. Ceci signifie que toutes les combinaisons instrumentales pourront être envisagées. Discover Disney regroupe une sélection des plus belles mélodies extraites des productions populaires des studios Walt Disney. Les arrangements sont attrayants tout en restant fidèles au style des pièces originales.
SKU: BT.DHP-1053854-010