/ Piano
SKU: HL.49044181
ISBN 9790001197939. 9.25x12.0x0.263 inches.
Die zweite Violinsonate op. 58 entstand im November und Dezember 2009 und ist als freundliches Gegenstuck zu der duster-aufgewuhlten ersten Violinsonate op. 38 (2000) konzipiert. Die helle Grundstimmung des Werkes ist sicherlich nicht zuletzt durch seinen Enstehungsort Cervo an der ligurischen Riviera, meiner italienischen Wahlheimat, buchstablich bei Sonnenschein unter blauem Himmel entstanden, beeinflusst.Dem ganzen Werk liegt ein musikalisches Motto zugrunde, das jedoch erst im abschliessenden zehntaktigen Adagio amoroso, das aus einer versunkenen Welt zu entstammen scheint, verraten wird. Alles Material ist darauf bezogen und die ganze Sonate scheint eigentlich nur komponiert worden zu sein, um diese Schlussaussage formulieren zu konnen.Der erste Satz ist ein breit angelegtes Moderato mit zwei Themen in strenger Sonatenhauptsatzform. Sowohl thematisches Material als auch alle formalen Verbindungsglieder sind harmonisch wie melodisch aus den Intervallen der kleinen und grossen Terz und deren Komplementarintervallen, der grossen und kleinen Sext gebildet. Dieses beinahe serielle Verfahren wird allerdings von dem uberschwanglich romantischen Gestus der Musik vollkommen kaschiert.Der sehr schnelle, federleicht schwebende zweite Scherzosatz wird beherrscht vom luftigen Pizzicato der Violine und fluchtigen Klavierfiguren, nur im gesanglichen Trio erhebt sich die Violine zu einer vierphrasigen, langsam aufsteigenden Kantilene auf choralartig akkordischem Untergrund des Klaviers.Die langsame Einleitung des Finalsatzes nahert sich dem abschliessenden Motto bereits sehr deutlich ohne es ganz erklingen zu lassen. Diese Introduktion wird in die Mitte des zweithemigen, feurig dahinsturmenden Allegro anstelle einer Durchfuhrung wieder aufgenommen und in den lebhaften Gestus des Schlusssatzes umgewandelt. Mit dem Erklingen des eigentlichen Herzstuck des Werkes als Adagio amoroso schliesst das Werk, sicherlich sehr uberraschend fur Neue Musik.- Stefan Heucke.
SKU: BA.BA05505
ISBN 9790006472000. 33 x 26 cm inches.
About Barenreiter Urtext
What can I expect from a Barenreiter Urtext edition?< /p> MUSICOLOGICA LLY SOUND - A reliable musical text based on all available sources - A description of the sources - Information on the genesis and history of the work - Valuable notes on performance practice - Includes an introduction with critical commentary explaining source discrepancies and editorial decisions ... AND PRACTICAL - Page-turns, fold-out pages, and cues where you need them - A well-presented layout and a user-friendly format - Excellent print quality - Superior paper and binding
What can I expect from a Barenreiter Urtext edition?< /p>
MUSICOLOGICA LLY SOUND - A reliable musical text based on all available sources - A description of the sources - Information on the genesis and history of the work - Valuable notes on performance practice - Includes an introduction with critical commentary explaining source discrepancies and editorial decisions ... AND PRACTICAL - Page-turns, fold-out pages, and cues where you need them - A well-presented layout and a user-friendly format - Excellent print quality - Superior paper and binding
SKU: HL.49044153
ISBN 9790001197748.
Die Sonate op. 38 entstand im November und Dezember 2000 und ist das einzige unmittelbar autobiographische Stuck, das ich bisher komponiert habe. Es ist dem Gedenken eines toten Freundes gewidmet, den ich 17 Jahre lang aus den Augen verloren und im Sommer 2000 auf dem Friedhof wiedergefunden habe. Ein wahrend der Zeit unserer Freundschaft im Herbst 1983 entstandener Plan fur eine Violinsonate konnte nun verwirklicht werden. Die Initialen des Widmungstragers - A.F. - beherrschen die gesamte Struktur des Werkes. Der erste, in unaufhaltsamer, wilder Bewegung voransturmende Satz speist sich aus zwei ausladenden gesanglichen Themen, das erste aus dem Intervall A - F, das zweite aus dem Intervall (E)S - H gewonnen, die von unaufhorlichen Sechzehntelbewegungen des Klaviers vorangetrieben werden. Der zweite Satz schweisst drei Formteile in einen grossen Variationssatz zusammen: Zunachst Thema und funf Variationen uber Brahms' Volkslied Da unten im Tale, dann ein variierter Scherzosatz uber eben dieses Thema und schliesslich eine gedrangte Passacaglia, die auf der Basis des Klanges A - F die vergangenen musikalischen Ereignisse zusammenpresst. Zum Schluss erscheint noch einmal das Brahms-Lied in entruckter Klanggestalt in der entfernten Tonart E-Dur. Der Text dieses Liedes lautet: Da unten im Tale laufts Wasser so trub,Und i kann dirs net sagen, i hab di so lieb. Sprichst allweil von Lieb, sprichst allweil von Treu,und a bissele Falschheit is au wohl dabei. Und wenn i dirs zehnmal sag, dass i di lieb,und du willst nit verstehen, muss i halt weiterziehen. Fur die Zeit, wo du g'liebt mi hast, dank i dir schon,und i wunsch, das dirs anderswo besser mag gehen. - Stefan Heucke.
SKU: BT.BMP8095417
A lot is known about the American composer Leroy Anderson. This son of Swedish immigrants played the piano, organ, accordion, trombone, tuba and double bass. He spoke several languages fluently and graduated from Harvard with first-class honours.While on military service, the army also commissioned him to write a manual on Icelandic grammar.He already started writing musical arrangements as a student, and from his 30th year arranged and composed for the Boston Pops Orchestra. Such melodiesas Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride and Bugler�s Holiday made him world famous. His best-known work, Blue Tango, reached number one in the US charts in 1952, and it sold more than a million copies. In 1975, a year after hisdeath, he was given a star at the Walk of Fame in Hollywood.Most of his works last no longer than three minutes, about the maximum length of a single at that time. One work that lasts longer is his 1953 Piano Concerto in C for piano and orchestra.The first performance was in Chicago, conducted by the composer and with Eugene List at the piano. However, after three performances he was no longer happy with the work and withdrew it. He always intended to revise it, but never got round to it. Itwas only in 1989 that the Anderson family decided to republish the work.This three-part composition is on the one hand characterised by a careless elegance, but on the other one can hear the influence of Rachmaninoff, Copland, Gershwin, and evenBeethoven and Mozart, as well as the Viennese classics.Anderson used the sonata form for the first movement. It ends with a cadenza that carries us on into the second part (in e minor). The third part is a typically cheerful American folk dance in2/4 time, a so-called Hoe Down, with a lilting, lyrical passage as its middle section. At the end comes a solo passage followed by a rapid close.In this piano concerto, Anderson combines a rigidly classical form of composition with simple andappealing themes and elements from light music. So this work is a perfect synthesis of light music and what is called serious music, in the same way as Gershwin�s Rhapsody in Blue. A work that can be played equally well in a concerthall, at an open-air concert or even a pop concert.Over de Amerikaanse componist Leroy Anderson is veel bekend. Deze zoon van Zweedse immigranten speelde piano, orgel, accordeon, trombone, tuba en contrabas. Hij sprak vloeiend verschillende talen en studeerde met grote onderscheidingaf aan Harvard en schreef tijdens zijn legerdienst in opdracht van het leger een handboek grammatica Ijslands.Al in zijn studententijd begon hij met het maken van arrangementen, en vanaf zijn 30ste arrangeerde en componeerde hijvoor het Boston Pops Orchestra. Melodieën zoals Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride en Bugler's Holiday maakte hem wereldberoemd. Zijn bekendste werk Blue Tango stond in 1952 op nummer één in de VS Charts, ener werden meer dan een miljoen exemplaren van verkocht. Een jaar na zijn dood in 1975 kreeg hij een ster op de Walk of Fame in Hollywood.Zijn meeste werken duren niet langer dan drie minuten, ongeveer de maximumduur van een singletoen. Een werk dat wel langer duurt, is het pianoconcerto in C voor piano en orkest uit 1953. Het werd in Chicago gecreëerd onder zijn leiding met Eugene List aan de piano. Na drie uitvoeringen echter, was hij niet meer tevredenover zijn werk en trok dit terug. Hij had zijn leven lang de intentie het te herwerken doch kwam er niet meer toe. Pas in 1989 besliste de Anderson Familie zijn pianoconcerto toch opnieuw uit te geven.Dit driedelige werk wordtenerzijds getypeerd door een zorgeloze elegantie, maar anderzijds zijn invloeden van Rachmaninoff, Copland, Gerschwin en zelfs Beethoven en Mozart alsook de Weense klassiekers te horen.Voor de eerste beweging, past Anderson de sonatevormtoe. Op het einde volgt een cadenza die ons in het tweede deel (in mi klein) voert. Het derde deel is een typische Amerikaanse, vrolijke volksdans in 2/4, een zogenaamde Hoe Down met als middengedeelte een zangerige, lyrischeÜber den amerikanischen Komponisten Leroy Anderson lässt sich vieles berichten: Der Sohn schwedischer Immigranten spielte Klavier, Orgel, Akkordeon, Posaune, Tuba und Kontrabass, sprach neun Sprachen fließend, absolvierte mit einemMagna-cum-laude-Absc hluss die Harvard Universität und verfasste während seiner Militärzeit im Zweiten Weltkrieg für die amerikanische Armee eine Grammatik des Isländischen. Schon während seiner Studentenzeit begann er zu arrangieren, ab Mitte der30er Jahre des letzten Jahrhunderts arrangierte und komponierte er für das Boston Pops Orchestra. Aus seiner Feder stammen so bekannte Werke der leichten Muse wie Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride oder Bugler�s Holiday. Sein wohlbekanntestes Stück, Blue Tango, wurde als erste Instrumentalkomposition über eine Million Mal verkauft und belegte im Jahr 1952 Platz 1 der US-Charts. Für seine Verdienste um die Schallplattenindustrie erhielt er ein Jahr nach seinem Tod einenStern auf dem Walk of Fame in Hollywood.Charakteristisc h für seine Werke ist die Dauer: die meisten sind rund drei Minuten lang � mehr passte nicht auf den damals gebräuchlichen Tonträger, eine Singleschallplatte. Nur wenige seinerKompositionen sprengen diesen Zeitrahmen. Dazu gehört sein Konzert C-Dur für Klavier und Orchester. Er komponierte es 1953, die Uraufführung fand unter seiner Leitung und mit Eugene List am Klavier im selben Jahr in Chicago statt. Da Anderson mit demWerk aber nicht zufrieden war, zog er es im Sommer 1954, nach nur drei Aufführungen, wieder ein. Er hatte zeitlebens die Absicht, es zu überarbeiten, allein, es kam nicht mehr dazu. Erst 1989 entschied sich die Anderson-Familie dazu, dasKlavierkonzert wieder zu veröffentlichen.Das dreisätzige Werk zeigt die Unbeschwertheit und Eleganz, die Andersons sämtliche Kompositionen auszeichnen. Dennoch findet man darin auch Anklänge an Komponisten wie Rachmaninoff, Copland, Gershwin, undeben Beethoven und Mozart, sowie die Wiener Klassiker. Der erste Satz folgt der Sonatenhauptsatzform. An seinem Ende steht eine Klavierkadenz, die direkt in den langsamen zweiten Satz (in e-Moll) überleitet. Der dritte Satz schließlich ist einwaschechter Hoe Down, ein fröhlicher amerikanischer Volkstanz im 2/4-Takt, in dessen Zentrum aber eine lyrisch-gesangliche Passage steht. Eine weitere Solo-Kadenz führt das Werk in einen spritzigen Schlussabschnitt.In seinem Klavierkonzertvereinigt Anderson einen klassisch-traditionellen Form- und Kompositionsstil mit Elementen der Unterhaltungsmusik und eingängigen Melodien, die schon immer sein Markenzeichen waren. Daher bildet dieses Werk eine perfekte Synthese von ernster undleichter Musik. Es passt � wie beispielsweise auch George Gershwins Rhapsody in Blue � gleichermaßen in einen vornehmen Konzertsaal, wie auch zur zwanglos-lockeren Atmosphäre einer sommerlichen Open-Air-Veranstaltung oder einesPops-Konzertes.< br>Nous savons beaucoup de choses sur le compositeur américain Leroy Anderson. Ce fils dimmigrants suédois jouait du piano, de lorgue, de laccordéon, du trombone, du tuba et de la contrebasse. Il parlait couramment plusieurs langues et était diplômé avec grande distinction de Harvard. Pendant son service militaire, il écrivit un manuel de grammaire islandaise commandé par larmée.Étudiant, il avait déj commencé faire des arrangements et dès l ge de 30 ans, il arrangeait et composait pour le Boston Pops Orchestra. Des mélodies telles que Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride et Buglers Holiday lui valurent une renommée mondiale. Son uvre phare, Blue Tango, fut numéro un descharts américains en 1952 et se vendit plus dun million dexemplaires. Un an après sa mort en 1975, il eut droit son étoile sur le Walk of Fame Hollywood.La plupart de ses uvres nexcèdent pas trois minutes, soit peu près la durée maximale dun single lépoque. Son concerto en ut pour piano et orchestre de 1953 est quant lui plus long. Il fut créé Chicago sous sa direction avec Eugene List au piano. Après trois exécutions, Anderson nétait toutefois plus satisfait de son travail et le retira. Toute sa vie, il eut lintention de le remanier mais ne le fit pas. Ce nest quen 1989 que la famille Anderson décida de tout de m?me rééditer son concerto pour piano.Cette uvre en trois parties se caractérise par son élégance nonchalante mais aussi par linfluence de Rachmaninoff, Copland, Gershwin et m?me de Beethoven et Mozart, ainsi que des classiques viennois.Pour le premier mouvement, Anderson opte pour une sonate. la fin, une cadence nous conduit la deuxième partie (en mi mineur). La troisième partie est une danse populaire joyeuse et typiquement américaine en 2/4, une Hoe Down avec un passage lyrique et mélodieux en son milieu. la fin, un solo est suivi par une clôture rapide.Dans son concerto pour piano, Anderson unit une composition pure et classique des thèmes beaux et simples, sans oublier des éléments de la musique légère. Cette uvre.
SKU: BT.BMP8091417
SKU: BA.BA04539-01
ISBN 9790006450206. 33 x 26 cm inches.
Urtext der Neuen Mozart Ausgabe.
SKU: BT.SY-2978
EPF inches. German.
Die Serie Ricordi Junior steht für sorgfältig zusammengestellte Spielliteratur, die junge Instrumentalschüler in ihren ersten Lernjahren begleitet und ihnen einen interessanten, motivierenden Einstieg in die Welt der Musik ermöglicht. In Meine ersten Klavierstücke, Band 2 versammelte Antonio Valentino dreißig kurze Stücke, bekannte wie auch weniger bekannte, aus einer Zeitspanne vom 18. Jahrhundert bis in die Gegenwart. Durch die Beschäftigung mit derart verschiedenartigen Werken werden die Schüler innerhalb kurzer Zeit die Schönheit und Vielseitigkeit des Klavierrepertoires schätzen lernen.
SKU: DB.DM-01513
ISBN 9790012206613.
Die vorliegenden Sonaten sind ernsthafte Werke und keinesfalls blosse Unterrichts-Sonatinen. Vanhal stellt wie Mozart und Haydn seine tiefsten Gedanken in den ersten Satzen seiner Sonaten vor, die zweiten Satze sind auf wienerische Weise lieblich und wehmutig. Die Finalsatze sind leicht, schnell, kurz und schlicht wie die fruhen Haydn-Sonaten. (nach d. Vorw. d Hg.).
SKU: BA.BA04540-01
ISBN 9790006450237. 33 x 26.1 cm inches.