Matériel : PartitionLangue : Français
La référence AL21355 de l'éditeur Leduc dont l'auteur célèbre est Planel, qui a pour titre Chanson Romantique, a été écrite et composée pour Hautbois et plus particulièrement pour Hautbois Et Piano. Cette partition musicale appartient à la catégorie Classique. / Hautbois Et Piano / Partition
SKU: BT.DHP-1074204-030
9x12 inches. English-German-French-Dut ch.
Cole Porter was one of the great masters of Broadway musicals during the thirties, forties and fifties, with So in Love, from the musical Kiss Me Kate, being one of his best loved works. It has been recorded by many artists including Bing Crosby, Lulu, Shirley Bassey and Julie Andrews, however it is the Ella Fitzgerald version that is best known. This jazzy musical classic can now be enjoyed by your brass band with this excellent new arrangement.Cole Porter schrieb unvergessene, wundervolle Musicals und Lieder. Seine Musik wurde schon von vielen groÃ?en Künstlern interpretiert - von Jazzentertainern wie Ella Fitzgerald und Frank Sinatra über klassische Sängerinnen bis hin zu Popkünstlern wie U2 und Tom Waits. Mit Kazuhiro Moritas Bearbeitung des romantischen Songs So in Love aus dem Musical Kiss Me Kate können Sie sich nun in diese illustre Riege einreihen! Lâ??auteur-compo siteur américain Cole Porter (1891-1964) est initié au piano dès son plus jeune ge. Plus tard, il suit un cursus universitaire Yale puis Paris. Sa vie a suscité bien des commentaires. En 1918, il épouse Linda Lee Thomas. Le couple partage sa vie entre Paris, Venise, New York et Hollywood où Cole Porter se consacre la composition de musiques de films. Le mariage est heureux en dépit de lâ??homosexualité notoire de Cole Porter. En 1937, il est victime dâ??un grave accident qui le laisse handicapé vie. Cole Porter restera meurtri par cette expérience. Son épouse meurt en 1954. Quatre ans plus tard, il est amputé de la jambe droite. Son appétit de vivre et saflamme créatrice sâ??éteignent. Il meurt en 1964.Cole Porter a composé de superbes chansons et comédies musicales dont certaines sont encore très appréciées de nos jours. Il suffit dâ??évoquer Iâ??ve Got You Under My Skin ou Every Time We Say Goodbye. Sa musique a été reprise par de nombreux artistes : des crooners et grandes vedettes du jazz telles que Frank Sinatra, Ella Fitzgerald et Oscar Peterson aux cantatrices Renée Fleming et Kiri Te Kanawa. Certains artistes pop, notamment U2 ou Tom Waits, ont également fait une incursion dans son riche répertoire.So in Love est une chanson romantique extraite de la comédie musicale Kiss Me Kate (1948).
SKU: BT.DHP-1074204-130
Cole Porter was one of the great masters of Broadway musicals during the thirties, forties and fifties, with So in Love, from the musical Kiss Me Kate, being one of his best loved works. It has been recorded by many artists including Bing Crosby, Lulu, Shirley Bassey and Julie Andrews, however it is the Ella Fitzgerald version that is best known. This jazzy musical classic can now be enjoyed by your brass band with this excellent new arrangement.Cole Porter schrieb unvergessene, wundervolle Musicals und Lieder. Seine Musik wurde schon von vielen großen Künstlern interpretiert - von Jazzentertainern wie Ella Fitzgerald und Frank Sinatra über klassische Sängerinnen bis hin zu Popkünstlern wie U2 und Tom Waits. Mit Kazuhiro Moritas Bearbeitung des romantischen Songs So in Love aus dem Musical Kiss Me Kate können Sie sich nun in diese illustre Riege einreihen! L’auteur-c ompositeur américain Cole Porter (1891-1964) est initié au piano dès son plus jeune ge. Plus tard, il suit un cursus universitaire Yale puis Paris. Sa vie a suscité bien des commentaires. En 1918, il épouse Linda Lee Thomas. Le couple partage sa vie entre Paris, Venise, New York et Hollywood où Cole Porter se consacre la composition de musiques de films. Le mariage est heureux en dépit de l’homosexualité notoire de Cole Porter. En 1937, il est victime d’un grave accident qui le laisse handicapé vie. Cole Porter restera meurtri par cette expérience. Son épouse meurt en 1954. Quatre ans plus tard, il est amputé de la jambe droite. Son appétit de vivre et saflamme créatrice s’éteignent. Il meurt en 1964.Cole Porter a composé de superbes chansons et comédies musicales dont certaines sont encore très appréciées de nos jours. Il suffit d’évoquer I’ve Got You Under My Skin ou Every Time We Say Goodbye. Sa musique a été reprise par de nombreux artistes : des crooners et grandes vedettes du jazz telles que Frank Sinatra, Ella Fitzgerald et Oscar Peterson aux cantatrices Renée Fleming et Kiri Te Kanawa. Certains artistes pop, notamment U2 ou Tom Waits, ont également fait une incursion dans son riche répertoire.So in Love est une chanson romantique extraite de la comédie musicale Kiss Me Kate (1948).
SKU: BT.DHP-1002212-140
SKU: BT.DHP-1002212-010
SKU: BT.DHP-0860047-015
A romantic instrumental piece for trumpet or flugelhorn and band. Een romantisch 'Lied ohne Worte' voor bugel of trompet en harmonieorkest. Ein romantisches Lied ohne Worte“ für Flügelhorn oder Trompete und Blasorchester aus der Feder des belgischen Komponisten Jan Hadermann. Une chanson romantique sans mots pour trompette (ou bugle) et orchestre, écrite par le compositeur belge Jan Hadermann.
SKU: HL.44010442
UPC: 884088452667. 8.25x11.75x0.84 inches.
Legend has it that Edith Piaf, one of the greatest stars of the French music scene, was born under a lamp post in the streets of Paris and spent much of her lonely childhood roaming the streets, singing here and there in front of a fascinated audience. Out of the poor streets developed a singer who was to become the darling of French cabaret. A Tribute to Edith Piaf is a wonderful arrangement for concert band of four of the most well known songs of this romantic, spontaneous, desperate and everlasting legend.Naar verluidt werd een van de grootste sterren uit de Franse muziekwereld onder een lantaarnpaal in de Parijse rue de Belleville geboren. Na een eenzame jeugd, waarin ze veel over straat zwierf en voor mensen zong, werd Edith Gassionontdekt door Louis Leplee. Van hem kreeg ze haar bijnaam, La mome Piaf (de kleine mus). A Tribute to Edith Piaf is een prachtig arrangement voor harmonieorkest van Roland Kernen. Het omvat vier van de bekendste chansonsvan deze tegelijkertijd romantische, spontane, wanhopige en onsterfelijke legende: Milord, Hymne a l'Amour, Mon Manege a Moi en La Vie en Rose.Die Legende um Edith Piaf, den Spatz von Paris besagt, dass sie aus armsten Verhaltnissen kam und ihre Karriere auf der Strasse begann. Aus der armen Strassensangerin wurde die wohl beruhmteste Chansonsangerin aller Zeiten. A Tribute to Edith Piaf ist ein wundervolles Medley fur Blasorchester von Roland Kernen aus vier der bekanntesten Lieder dieser unsterblichen Legende. Le 19 decembre 1915, Paris a vu naitre sous un lampadaire de la rue de Belleville (si l'on en croit la legende), une etoile de la chanson francaise. Enfant delaissee, Edith Gassion sillonne seule les quartiers de Paris, en chantant ici et la devant un public fascine, avant d'etre remarquee par Louis Leplee qui l'accueille de son cabaret et qui pose sur cette voix unique un nom voue a l'immortalite, la mome Piaf (FAM. moineau), symbole de la fragilite physique du personnage. Mais du haut de ses 1,47 m, elle seduit le Tout-Paris de l'entre-deux guerres puis cristallise autour d'elle le public international. La mome Piaf devient alors definitivement Edith Piaf, lacoqueluche des intellectuels, l'amie des grands chansonniers tels que Maurice Chevalier, Mistinguett, Lucienne Delisle et Andre Claveau. Artiste celebree dans le monde entier, femme tourmentee et dechiree, Edith Piaf cessera de chanter le 11 octobre 1963.Avec A Tribute to Edith Piaf (Hommage a Edith Piaf), Roland Kernen signe un superbe arrangement pour Orchestre d'Harmonie de quatre des plus celebres chansons de cette legende immortelle, romantique, spontanee et desesperee : Milord, Hymne a l'Amour, Mon Manege a Moi et La Vie en Rose.
SKU: BT.DHP-1043587-140
Legend has it that Edith Piaf, one of the greatest stars of the French music scene, was born under a lamp post in the streets of Paris and spent much of her lonely childhood roaming the streets, singing here and there in front of a fascinated audience. Out of the poor streets developed a singer who was to become the darling of French cabaret. A Tribute to Edith Piaf is a wonderful arrangement for concert band of four of the most well known songs of this romantic, spontaneous, desperate and everlasting legend.Naar verluidt werd een van de grootste sterren uit de Franse muziekwereld onder een lantaarnpaal in de Parijse rue de Belleville geboren. Na een eenzame jeugd, waarin ze veel over straat zwierf en voor mensen zong, werd Edith Gassionontdekt door Louis Leplée. Van hem kreeg ze haar bijnaam, La môme Piaf (de kleine mus). A Tribute to Edith Piaf is een prachtig arrangement voor harmonieorkest van Roland Kernen. Het omvat vier van de bekendste chansonsvan deze tegelijkertijd romantische, spontane, wanhopige en onsterfelijke legende: Milord, Hymne l’Amour, Mon Manège Moi en La Vie en Rose.Die Legende um Edith Piaf, den Spatz von Paris“ besagt, dass sie aus ärmsten Verhältnissen kam und ihre Karriere auf der Straße begann. Aus der armen Straßensängerin wurde die wohl berühmteste Chansonsängerin aller Zeiten. A Tribute to Edith Piaf ist ein wundervolles Medley für Blasorchester von Roland Kernen aus vier der bekanntesten Lieder dieser unsterblichen Legende. Le 19 décembre 1915, Paris a vu naître sous un lampadaire de la rue de Belleville (si l’on en croit la légende), une étoile de la chanson française. Enfant délaissée, Edith Gassion sillonne seule les quartiers de Paris, en chantant ici et l devant un public fasciné, avant d’être remarquée par Louis Leplée qui l’accueille de son cabaret et qui pose sur cette voix unique un nom voué l’immortalité, la môme Piaf (FAM. moineau), symbole de la fragilité physique du personnage. Mais du haut de ses 1,47 m, elle séduit le Tout-Paris de l’entre-deux guerres puis cristallise autour d’elle le public international. La môme Piaf devient alors définitivement Edith Piaf, lacoqueluche des intellectuels, l’amie des grands chansonniers tels que Maurice Chevalier, Mistinguett, Lucienne Delisle et André Claveau. Artiste célébrée dans le monde entier, femme tourmentée et déchirée, Edith Piaf cessera de chanter le 11 octobre 1963.Avec A Tribute to Edith Piaf (“Hommage Edith Piafâ€), Roland Kernen signe un superbe arrangement pour Orchestre d’Harmonie de quatre des plus célèbres chansons de cette légende immortelle, romantique, spontanée et désespérée : Milord, Hymne l’Amour, Mon Manège Moi et La Vie en Rose.
SKU: DZ.DZ-4287
ISBN 9782898522048.
Ant nio Francisco Braga (1868-1945) belongs to the generation of Brazilian composers of the first republican period, aesthetically tied to romanticism, alongside Henrique Oswald (1852-1931), Leopoldo Miguez (1850-1902), Glauco Velásquez (1884-1914), and Barrozo Neto (1881-1941). Born in Rio de Janeiro, on April 15th, 1868, he began his musical studies at the Asilo dos Meninos Desvalidos, in 1876. In 1883, he enrolled at the Imperial Conservatório de Música where he studied harmony and counterpoint with Carlos de Mesquita – a former student of César Franck, Durand, and Massenet – and clarinet with Antônio Luís de Moura. Braga's first compositions date from this period: Sonho de Dante (1885), Dolce far niente (1886), the first Valse Romantique for piano (1886), among others.In 1887, he premiered his first symphonic work, Fantasia-Abertura. In 1890, being one of the finalists in a competition to choose the new Brazilian national anthem, Braga was awarded a scholarship to study in Europe, where he took classes with Jules Massenet at the Paris Conservatory. During this period, he wrote some of his most important symphonic works, Paysage, Cauchemar, Episódio Sinfônico, and Marabá (which was performed by Richard Strauss and the Vienna Philharmonic in 1920, in Brazil). His opera Jupyra is considered one of the greatest Brazilian compositions of that genre.Back in Brazil, he was appointed professor of counterpoint, fugue, and composition at the Instituto Nacional de Música, in 1902. There, some of the finest Brazilian composers studied with him, like Glauco Velásquez and Lorenzo Fernândez.Braga wrote operas, symphonic works, songs, sacred music, two Masses, music for piano, different chamber formations, band, and choir. He is the author of many patriotic hymns, the most popular of which is Hino à Bandeira (with lyrics by Olavo Bilac). He explored Brazilian nationalist elements in some of his works, as in Variações sobre um Tema Brasileiro and in the Trio for violin, cello and piano, whose third movement is based on a lundu (a musical genre and dance of Afro-Brazilian origin).In addition to being a composer, Braga was one of the most active conductors of his time, having been ahead of three orchestras in Rio de Janeiro: Instituto Nacional de Música, Sociedade de Concertos Sinfônicos, and Theatro Municipal. Braga conducted the Brazilian premiere of major symphonic works such as La Mer (Debussy), Pacific 231 (Honegger) besides other numerous Brazilian compositions.In 1938, he retired from Instituto Nacional de Música. He passed away on March 14th, 1945, in Rio de Janeiro.Unfortunately , Francisco Braga never wrote for the guitar. However, over a century ago his music had already been incorporated to its repertoire. According to information found in newspapers of the time, Spanish guitarist Josefina Robledo included transcriptions of pieces by Braga in her programs when she performed in Brazil: Gavota e Minuete (from the melodrama Contratador de Diamantes), in 1919, in São Paulo, and the waltz-caprice Corrupio, in 1921, in Rio de Janeiro.The piano score of Madrigal Pavane was dedicated to Alexina Leitão and published by Casa Vieira Machado, in 1901. According to the composer’s catalogue, there are two other versions of this piece: strings orchestra (1901) and quartet (which is still in manuscript). Dedicated to Braga’s childhood friend José de Souza Rocha, Timburibá (the name of a Brazilian tree) is a tango for piano from 1886, published by Narciso & Arthur Napoleão.Antôni o Francisco Braga (1868-1945) appartient à la génération des compositeurs brésiliens de la première période républicaine, esthétiquement liés au romantisme, aux côtés de Henrique Oswald (1852-1931), Leopoldo Miguez (1850-1902), Glauco Velásquez (1884-1914) , et Barrozo Neto (1881-1941). Né à Rio de Janeiro, le 15 avril 1868, il commence ses études musicales à l'Asilo dos Meninos Desvalidos, en 1876. En 1883, il s'inscrit au Imperial Conservatório de Música où il étudie l'harmonie et le contrepoint avec Carlos de Mesquita – ancien élève de César Franck, Durand et Massenet – et clarinette avec Antônio Luís de Moura. De cette période datent les premières compositions de Braga : « Sonho de Dante » (1885), « Dolce far niente » (1886), la première « Valse Romantique » pour piano (1886), entre autres.En 1887, il crée sa première œuvre symphonique, « Fantasia-Abertura ». En 1890, étant l'un des finalistes d'un concours pour choisir le nouvel hymne national brésilien, Braga obtient une bourse pour étudier en Europe, où il suit les cours de Jules Massenet au Conservatoire de Paris. Durant cette période, il écrit certaines de ses œuvres symphoniques les plus importantes, « Paysage », « Cauchemar », « Episódio Sinfônico » et « Marabá » (interprétée par Richard Strauss et la Philharmonie de Vienne en 1920, au Brésil). Son opéra « Jupyra » est considéré comme l'une des plus grandes compositions brésiliennes de ce genre.De retour au Brésil, il fut nommé professeur de contrepoint, de fugue et de composition à l'Instituto Nacional de Música, en 1902. Là, certains des meilleurs compositeurs brésiliens étudièrent avec lui, comme Glauco Velásquez et Lorenzo Fernândez.Braga a écrit des opéras, des œuvres symphoniques, des chansons, de la musique sacrée, deux messes, de la musique pour piano, différentes formations de chambre, un orchestre et une chorale. Il est l'auteur de nombreux hymnes patriotiques, dont le plus populaire est « Hino à Bandeira » (avec des paroles d'Olavo Bilac). Il a exploré des éléments nationalistes brésiliens dans certaines de ses œuvres, comme dans « Variações sobre um Tema Brasileiro » et dans le Trio pour violon, violoncelle et piano, dont le troisième mouvement est basé sur un « lundu » (un genre musical et une danse afro-américaine). Origine brésilienne).En plus d'être compositeur, Braga a été l'un des chefs d'orchestre les plus actifs de son époque, ayant dirigé trois orchestres à Rio de Janeiro : « Instituto Nacional de Música », « Sociedade de Concertos Sinfônicos » et « Theatro Municipal ». Braga a dirigé la première brésilienne d'œuvres symphoniques majeures telles que « La Mer » (Debussy), « Pacific 231 » (Honegger) ainsi que de nombreuses autres compositions brésiliennes.En 1938, il prend sa retraite de l'Instituto Nacional de Música. Il est décédé le 14 mars 1945 à Rio de Janeiro.Malheureuseme nt, Francisco Braga n’a jamais écrit pour la guitare. Cependant, il y a plus d'un siècle, sa musique était déjà incorporée à son répertoire. Selon des informations trouvées dans les journaux de l'époque, la guitariste espagnole Josefina Robledo incluait des transcriptions de pièces de Braga dans ses programmes lorsqu'elle se produisait au Brésil : « Gavota e Minuete » (du mélodrame « Contratador de Diamantes »), en 1919, à São Paulo, et la valse-caprice « Corrupio », en 1921, à Rio de Janeiro.La partition pour piano de « Madrigal Pavane » a été dédiée à Alexina Leitão et publiée par « Casa Vieira Machado », en 1901. Selon le catalogue du compositeur, il existe deux autres versions de cette pièce : orchestre à cordes (1901) et quatuor (qui est encore manuscrit). Dédié à José de Souza Rocha, ami d'enfance de Braga, « Timburibá » (nom d'un arbre brésilien) est un tango pour piano de 1886, publié par « Narciso & Arthur Napoleão ».Envoyer des commentairesPanneaux latérauxHistoriqueEnregistrées.