/ Divers
SKU: BT.EMBZ4330
This is one of the best-known and most frequently performed works of Ferenc Farkas (1905-2000). It was written in 1961 for 4-part string orchestra (with an ad libitum double bass part), and can be performed by a string quartet. The secret of the popularity of this 4-movement composition, which follows the structure of the classical symphonies, is probably to be found in its transparent sound, the clarity of its form and its fresh, vigorous character.
SKU: HL.50488151
ISBN 9790080043301. 9.0x12.0x0.32 inches.
SKU: HL.50486558
SKU: CF.B3470
ISBN 9781491159460. UPC: 680160918058.
The awardee of two Guggenheim fellowships, Julia Perry studied composition with Luigi Dallapiccola and Nadia Boulanger, and conducted her works on a tour throughout Europe with the Vienna Philharmonic and the BBC Orchestra. She would become one of the first African-American female composers to have an orchestral work performed by the New York Philharmonic. Although she had an auspicious and promising career in her early life, it was tragically cut short by a series of strokes leading to partial paralysis and eventually, her death, at age 55 in 1979.Perry’s catalog is widely varied, featuring thirteen symphonies, numerous chamber and solo works, pieces for band, choral and vocal music, and four operas. Her Violin Concerto, completed in 1968, shows the influence of Dallapiccola’s teachings: sharp harmonic dissonances organized around specific pitch centers, short repetitive patterns that establish significant musical materials, and contrapuntal textures. Her fastidious performance markings in the solo violin part indicate her profound understanding of the instrument. Angular, muscled, and sparkling by turns, this piece is a sophisticated entry to the serious violinist's concert repertoire.There is no evidence or documentation that the Violin Concerto was ever premiered or performed during her lifetime, despite the fact that the composer prepared a full score, piano reduction and orchestral parts. Regrettably, this is the case with the majority of her works composed in the final decade of her life.What is extraordinary about Julia Perry’s musical career was the astonishing success she attained in her early years. In her youth she studied piano, voice, violin and cello. She began to compose in her teenage years, her first publication being a choral work in 1947 by Carl Fischer. Her Stabat Mater was published in 1951 and would become one of her most often performed pieces, with performances in Europe and the United States. In 1953 she was awarded a Guggenheim fellowship to study with the Italian composer Luigi Dallapiccola, first at the Berkshire Music Center in Tanglewood, later in Florence, Italy. During this time, she also pursued studies with Nadia Boulanger in Paris and was awarded a second Guggenheim fellowship. She studied conducting at this time, touring Europe in 1957 to conduct her own works with the Vienna Philharmonic and the BBC Orchestra. During her European sojourns, she learned and mastered French, German and Italian. She would become one of the first African-American female composers to have an orchestral work performed by the New York Philharmonic.Perry†s circumstances would change dramatically once she reached forty years of age, having returned permanently to the United States. At some point in the spring of 1970, she suffered the first of two strokes that would paralyze her right side and confine her to a wheelchair for the rest of her life. Nonetheless, she continued to compose and to promote her works with publishers and conductors. A second stroke contributed to her death in 1979 at age 55. She likely endured harsh ethnic and gender discrimination in the course of her career, and her later years would witness a period of extreme civil unrest. These matters and the significance of music in her life are undoubtedly what led her to say, “Music has a great role to play in establishing the brotherhood of man.â€Perry’s catalog is widely varied, featuring thirteen symphonies, numerous chamber and solo works, pieces for band, choral and vocal music, and four operas. Her Violin Concerto, completed in 1968, is indicative of the influence of Dallapiccola’s teachings: sharp harmonic dissonances organized around specific pitch centers, short repetitive patterns that establish significant musical materials, and contrapuntal textures. The work is a single movement of 392 measures organized around three alternating tempos: Slow (Å’ = 60), Moderate (Å’ = 84) and Fast (Å’ = 120). The opening thirty-measure cadenza for the solo violin introduces most of the thematic material for the piece. The orchestration commonly features antiphonal writing between orchestral groups, for example, strings alternating with brass, or strings alternating with winds. The harp and piano generally appear as solo instruments, rather than as members of the orchestra. Her fastidious performance markings in the solo violin part indicate her profound understanding of the instrument.There is no evidence or documentation that the Violin Concerto was ever premiered or performed during her lifetime, despite the fact that the composer prepared a full score, piano reduction and orchestral parts. Regrettably, this is the case with the majority of her works composed in the final decade of her life.
SKU: HL.49027864
SKU: HL.49027866
SKU: HL.49027863
SKU: HL.49027865
SKU: HL.49027862
SKU: HL.49027867
SKU: BT.DHP-1135394-010
9x12 inches. English-German-French-Dut ch.
The inspiration for this three-part work goes back to the International European Youth Wind Music Festival, of which the patron has been Jacob de Haan several times. It begins in a festive march tempo, then sacred music, instrumental groups playing off_x001E_stage and a little march for brass and _x001D_flutes. The third movement is a parade in which the various sections of the ensemble head towards the stage from different directions. Even without the effective choreography of the musicians, Call of the Valley is an impressive concert band composition.Jacob de Haan haalde zijn inspiratie voor dit driedelige werk bij het Hessische kuuroord Bad Orb en het tweejaarlijkse Blaasmuziekfestival van de Europese Jeugd, waarvan hij meerdere keren beschermheer was. In het werk verwerkte de componist verschillende e_x001D_ecten die betrekking hebben op het festival. Zo hoort men in de vallei verschillende orkesten door elkaar spelen, een indrukwekkend e_x001D_ect dat ook in de compositie werd verwerkt. Ook kan men ervoor kiezen om tijdens het werk het orkest op te splitsen en het podium te laten verlaten en marcherend weer richting podium te stappen. Een spectaculair en vernieuwend werk!Die Inspiration für dieses dreiteilige Werk geht auf das Internationale Blasmusikfest der Jugend Europas zurück, dessen Schirmherr schon mehrfach Jacob de Haan war. Es beginnt in festlich marschierendem Tempo, gefolgt von sakraler Musik, abseits der Bühne spielenden Instrumentengruppen und einem kleinen Marsch für Blechbläser und Flöten. Der dritte Satz ist eine Parade, bei der sich das geteilte Orchester aus verschiedenen Richtungen auf die Bühne zu bewegt. Auch ohne die effektvolle Positionierung der Musiker ist Call of the Valley ein eindrucksvolles Blasorchesterwerk.Call of the Valley s’ouvre sur un tempo festif en forme de marche. Des sonorités majestueuses dessinent un concert de musique sacrée. Puis deux groupes instrumentaux quittent la scène et exécutent leurs parties distance. Un groupe de saxophones interprète une valse, un autre groupe réunissant cuivres et _x001D_fl tes joue une marche. la fin de l’oeuvre, l’orchestre reprend les thèmes des deux groupes tandis que ceux-ci reviennent vers la scène. Une fois arrivés, ils restent face au public alors que résonne l’accord _x001C_final.Un festival di musica per _x001E_ati per banda giovanile che si tiene a Hesse in Germania, e al quale Jacob de Haan ha più volte partecipato in veste di giurato, è servito da ispirazione per comporre questo brano. L’inizio vede un tempo festivo che simboleggia l’arrivo delle bande. Sonorit maestose disegnano un concerto di musica sacra, seguite da suoni che evocano le interpretazioni di varie orchestre. Un gruppo di sax interpreta un piccolo valzer, un altro gruppo che unisce ottoni, _x001D_auti e ottavino suona una piccola marcia. Nel _x001E_finale dell’opera, l’orchestra riprende i temi dei due gruppi.
SKU: BT.DHP-1135394-140
SKU: BT.DHP-1135394-120
SKU: BT.DHP-1135394-020