SKU: BO.B.3340
ISBN 9788480207591.
Engl ish comments: My dedication to the string instruments has been a constant throughout my compositional career and I knew that sooner or later the time would come to compose a concerto for violin and orchestra. That moment came in the autumn of 2002 and after ten months of uninterrupted work I finished it in August of 2003. It is a work structured similarly to the traditional concertos. An important impetus for the elaboration of my concerto was due to the ill-fated violinist Ginette Neveu. Her version of Sibelius' Concerto has always stayed with me. For this reason the first movement, Moderato-Allegro, begins with a contemplative atmosphere similar to that of Sibelius' Concerto in which the principal thematic ideas appear tentatively. These ideas, two rhythmic and two melodic, are reaffirmed through a broad development that culminates in an orchestral fullness. A calm, mysterious passage recalls the introduction and after becoming blurred, three bars burst in leading to the rapid section of the movement. Soloist and orchestra engage in a dialectic struggle of a dramatic nature. The agitation subsides leaving only a tranquil and suggestive clarinet phrase. This will be taken up by the soloist who leads up to the movement's most dramatic moment playing an accelerating triplet figure supported by an orchestral pedal in crescendo. From here the soloist's cadenza emerges beginning with soft double notes. It finishes with an ascending progression and the soloist settles into the high register to elicit the orchestra's intervention in a soft and transfigured atmosphere. Once internalised the second movement, Adagio poco sostenuto e leggero begins. It has a solemn character and opens with two trumpet calls answered by the violoncellos and the contrabasses. The violin soloist introduces and plays two nostalgic themes, the first in the low register and the second, more extensive, in the middle register. The soft and delicate Misterioso e leggero begins with the violin singing on high. The rhythm of the constant quaver figures gradually accelerates until the soloist provokes a dramatic full orchestra as in a cadenza. Once again, the Calmo, in which the soloist with less and less orchestral attire serenely bids farewell. A rising series of double stops by the soloist serves to initiate the Finale-Scherzo. In 6/8 rhythm and with the character of a rondo it carries us along in a carefree, virtuosic ambiance. The principal motives, brief and concise, emerge from the happy, playful theme presented by the soloist. With an intricate progression of rapid sixths in double stops it reaches a tense and somewhat combative moment. However this resolves itself in a diminuendo that the soloist peacefully takes up with the notes re-la to commence the cadenza. This culminates in a series of tied notes to reintroduce the principal theme. A moment of melodic suspension serves as a farewell before the brief and jovial final coda. --The authorComentari os del Espanol:A lo largo de mi carrera compositiva mi dedicacion a los instrumentos de cuerda ha sido constante y sabia que, tarde o temprano, llegaria el momento de componer un concierto para violin y orquesta. Este llego en otono de 2002 y, tras diez meses de trabajo ininterrumpido, lo termine en agosto de 2003. Se trata de una obra estructurada de manera similar a los conciertos tradicionales. Un importante impulso a la elaboracion de mi concierto lo debo al recuerdo de la malograda violinista Ginette Neveu. Su version del concierto de Sibelius ha permanecido siempre dentro de mi. Por ese motivo, el primer movimiento Moderato-Allegro se inicia con una atmosfera contemplativa cercana a la del mencionado Concierto, en la que aparecen cautamente las principales ideas tematicas. Con un amplio desarrollo se llega a un lleno orquestal en el que estas ideas -dos ritmicas y dos melodicas- quedan reafirmadas. Un pasaje calmo y misterioso rememora la introduccion. Tras desdibujarse, irrumpen tres compases que nos llevan a la parte rapida del movimiento. Solista y orquesta establecen un combate dialectico de caracter dramatico. La inquietud desaparece hasta una tranquila e insinuante frase del clarinete. Esta sera recogida por el solista, quien, a base de una figuracion de tresillos cada vez mas rapidos apoyada por un pedal de la orquesta in crescendo, conduce hacia el momento mas dramatico del movimiento. De aqui nace la cadenza del solista, que se incia con suaves notas dobles. Finaliza con una progresion ascendente y el solista se coloca en el registro agudo para llamar la intervencion de la orquesta dentro de una atmosfera suave y transfigurada. Interiorizado es el segundo movimiento Adagio poco sostenuto e leggero. Con dos llamadas de las trompas respondidas por los violonchelos y contrabajos inicia el Adagio de caracter grave. El violin solista introduce y canta dos temas nostalgicos. El primero en el registro grave y el segundo, mas amplio, en el medio. Inicia el Misterioso e leggero, de caracter suave y delicado. Con el violin cantando en agudo. La constante figuracion de corcheas acelerara poco a poco el ritmo hasta que el solista a modo de cadenza provocara un dramatico lleno orquestal. De nuevo el Calmo, donde el solista, cada vez con menos ropaje orquestal, se despide serenamente. Una subida de dobles cuerdas a cargo del solista sirve para iniciar el Finale-Scherzo. Este, en ritmo de 6/8 y con caracter de rondo, nos transporta en un clima virtuosistico y despreocupado. Del tema alegre y jugueton presentado por el solista nacen los principales motivos, breves y concisos. Con una intrincada sucesion de rapidas sextas en doble cuerda se llega a un momento crispado y algo combativo que, sin embargo, se resolvera en un diminuendo que el solista recoge apaciblemente con las notas re-la para inciar la cadenza. Esta culmina con un suave rosario de notas en ligado para introducir de nuevo el tema principal. Un momento de suspension melodica sirve como despido antes de la breve y jovial coda final. La obra fue estrenada el 23 de septiembre de 2005 en el Teatre Monumental de Madrid por la Orquesta Sinfonica de RTVE con Markus Placci de solista y Uwe Mund de director. Gravacion: RNE y Canal Clasico de TVE. --El Autor.
SKU: BO.EAS0019
SKU: BT.AMP-460-010
English-German-French- Dutch.
Gemini Concerto was commissioned by and written for Ryukoku University (Japan), André Henry and Shoichiro Hokazono. Set in three movements, the concerto aims to explore the close relationship, as solo instruments, between the trumpet and euphonium, exploiting the many common factors between the two as well as the subtly different characteristics they possess in terms of both lyrical and rhythmic playing. The first movement is a bustling toccata and the second movement is lyrical and improvisatory in nature. A fantastic piece and a great addition to the repertoire!Gem ini Concerto werd in opdracht gegeven door en geschreven voor de Ryukoku University (Japan), André Henry en Shoichiro Hokazono. Dit driedelige concert verkent de nauwe relatie tussen de trompet en de euphonium, beide als solo-instrument, waarbij gebruik wordt gemaakt van de vele gemeenschappelijke kenmerken, evenals de subtiele verschillen die er zijn in zowel het lyrische als het ritmische spel. Het eerste deel is een bruisende toccata, en deel twee is lyrisch en improvisatorisch van karakter. Een fantastisch werk en een geweldige bijdrage aan het repertoire!Das Gemini Concerto wurde von der Ryukoku University (Japan) in Auftrag gegeben und für André Henry und Shoichiro Hokazono geschrieben. Das aus drei Sätzen bestehende Konzert zielt darauf ab, die enge Beziehung zwischen Trompete und Euphonium als Soloinstrumente darzustellen. Dabei werden die vielen Gemeinsamkeiten der beiden Instrumente sowie die feinen Unterschiede hervorgehoben, über die sie sowohl im lyrischen als auch im rhythmischen Spiel verfügen. Der erste Satz ist eine lebendige Toccata, der zweite Satz ist lyrisch und hat einen improvisatorischen Charakter. Ein fantastisches Stück, das eine großartige Repertoireergänzung darstellt!Gemi ni Concerto est une commande de l’université Ry koku (Japon) et des solistes André Henry et Shoichiro Hokazono, pour qui il a été écrit. Cette pièce en trois mouvements explore les rapports étroits entre la trompette et l’euphonium en tant qu’instruments solos, exploitant leurs nombreux points communs ainsi que leurs caractéristiques légèrement différentes en termes de jeu lyrique et rythmique. Le premier mouvement est une toccata animée, le deuxième est de nature lyrique et improvisée. Une pièce fascinante qui augmentera admirablement votre répertoire !
SKU: BT.AMP-460-140
SKU: BT.DHP-1124904-140
9x12 inches. English-German-French-Dut ch.
This concertino was written to a commission by Japanese percussionist Kazuko Ogawa as an addition to Satoshi Yagisawa’s concerto series (trumpet, trombone, marimba, saxophone, and clarinet with wind orchestra). The world premiere was performed by Kasukabe Kyoei Junior and Senior High School Wind Orchestra with guest percussionist Kazuko Ogawa, conducted by Jotaro Tsuga, director of the orchestra in 2009. The effective usage of the solo percussion and elegant orchestration has been greatly appreciated since the premiere. Satoshi Yagisawa’s style has been dramatic but in this piece a new XXXX of writing can be found.Grade 5 for the soloistDit concertino is in opdracht geschreven voor de Japanse slagwerker Kazuko Ogawa - als aanvulling op Satoshi Yagisawa’s concertserie (trompet, trombone, marimba, saxofoon en klarinet met harmonieorkest). De wereldpremière werd uitgevoerddoor het Kasukabe Kyoei Junior and Senior High School Wind Orchestra, samen met gastslagwerker Kazuko Ogawa. Het geheel stond onder leiding van Jotaro Tsuga, die in 2009 dirigent van het betreffende orkest was. De effectievetoepassing van het solistische slagwerk en de elegante orkestratie zijn sinds de première alom geprezen. Satoshi Yagisawa’s stijl was altijd vrij theatraal, maar in dit werk hanteert hij een nieuw idioom.Grad 5 for the soloistDieses Concertino wurde im Auftrag des japanischen Percussionisten Kazuko Ogawa als Ergänzung von Satoshi Yagisawas Concerto-Reihe geschrieben (Concerto für Trompete, Posaune, Marimaphon, Saxophon sowie Klarinette und Blasorchester). Die Welturaufführung wurde vom Blasorchester der Kasukabe Kyoei Junior and Senior High School gespielt; als Gast-Perkussionist spielte Kazuko Ogawa und am Pult stand Jotaro Tsuga, der Dirigent des Orchesters im Jahr 2009. Der wirkungsvolle Einsatz von Solo-Percussion kombiniert mit einer eleganten Orchestrierung fand großen Anklang seit der Premiere. Satoshi Yagisawas Stil ist eigentlich als dramatisch bekannt, aber in diesem Stück kannman eine ganz neue Seite seiner Kompositionskunst erkennen.Schwierigkeitsgr ad des Solisten: Grade 5 Ce concertino est une œuvre de commande pour le percussionniste japonais Kazuko Ogawa, venant ainsi compléter la série de concertos composés par Satoshi Yagisawa (Trompette, Trombone, Marimba, Saxophone, Clarinette et Orchestre Vent). La création mondiale a eu lieu en 2009, interprétée par l’Orchestre Vent du Lycée Kasukabe Kyoei, avec Kazuko Ogawa en tant que soliste invité, placé sous la direction de Jotaro Tsuga. L’écriture d’un authentique solo de percussion ainsi que l’élégante orchestration font de ce Concertino une œuvre exceptionnelle, largement appréciée par l’auditoire. Le style d’écriture de Satoshi Yagisawa est habituellement dramatique,mais il se pourrait fort bien qu’une empreinte de couleur différente nous soit offerte avec ce Concertino pour Percussion Solo et Orchestre Vent.Grade 5 for the soloist.
SKU: BT.DHP-1124904-010
The effective use of solo percussion, combined with an elegant orchestration, brought a warm reception at the premiere of this work from Satoshi Yagisawa’s ‘Concertino Series’. Yagisawa’s style is usually considered as rather dramatic, however, inthis piece he adds a whole new dimension to his compositional skills.Dit concertino is in opdracht geschreven voor de Japanse slagwerker Kazuko Ogawa - als aanvulling op Satoshi Yagisawa’s concertserie (trompet, trombone, marimba, saxofoon en klarinet met harmonieorkest). De wereldpremière werd uitgevoerddoor het Kasukabe Kyoei Junior and Senior High School Wind Orchestra, samen met gastslagwerker Kazuko Ogawa. Het geheel stond onder leiding van Jotaro Tsuga, die in 2009 dirigent van het betreffende orkest was. De effectievetoepassing van het solistische slagwerk en de elegante orkestratie zijn sinds de première alom geprezen. Satoshi Yagisawa’s stijl was altijd vrij theatraal, maar in dit werk hanteert hij een nieuw idioom.Grad 5 for the soloistDer wirkungsvolle Einsatz von Solo-Percussion kombiniert mit einer eleganten Orchestrierung fand schon in der Premiere dieses Werkes aus der Concertino-Reihe“ von Satoshi Yagisawa großen Anklang. Yagisawas Stil ist eigentlich als eher dramatischbekannt, doch in diesem Stück kann man eine ganz neue Seite seiner Kompositionskunst erkennen.Cette pièce vient compléter la série de concertos composés par Satoshi Yagisawa. L’écriture d’un authentique solo de percussion ainsi que l’élégante orchestration font de ce concertino une oeuvre exceptionnelle, largement appréciée par l’auditoire.Le style d’écriture de Satoshi Yagisawa est habituellement dramatique, mais il se pourrait fort bien qu’une empreinte de couleur différente nous soit offerte avec Concertino pour Percussion et Orchestre Vent !L’uso efficace della percussione solista, combinato ad un’elegante orchestrazione, ha avuto grande risconto in occasione della prima di quest’opera della “Concertino-Series € di Satoshi Yagisawa. Lo stile del compositore giapponese è sicuramentedrammatico, ma in questo brano si può scoprire un lato completamente nuovo della sua arte compositiva.
SKU: BT.AMP-288-010
In 2008, composer Philip Sparke published the latest volume of his instrumental books, Super Solos. Young German flautist Meinhard Drescher was so taken with these solos that his father secretly commissioned the composer toarrange three of the solos (Little Overture, Berceuse and Moto Perpetuo) into a mini-concerto for flute and concert band, which was presented to Meinhard as a 16th birthday present. Concertino Classico is in the standardquick-slow-quick concerto form and can be played by flute, clarinet or alto saxophone. Dur: 7:15 (Grade 4)In 2008 publiceerde Philip Sparke zijn lesboek Super Solos, het derde deel in een serie voor fluit, klarinet, altsaxofoon, trompet, hoorn, trombone en euphonium. Een jonge Duitse fluitist was zo enthousiast over deze solowerken,dat zijn vader een arrangement van drie van de stukken in het geheim bij de componist in opdracht gaf. En dit hier is het resultaat! Een â??miniconcertâ?? uit Little Overture, Berceuse en Molto Perpetuo.2008 veröff entlichte Philip Sparke sein Etu?denbuch Super Solos, den dritten Band einer Reihe fu?r Flöte, Klarinette, Altsaxophon, Trompete, Horn, Posaune und Euphonium. Ein junger deutscher Flötist war so begeistert von den Soli, dass sein Vater heimlich beim Komponisten ein Arrangement von dreien der Stu?cke in Auftrag gab. Das Ergebnis ist dieses Mini-Konzertâ?? aus Little Overture, Berceuse und Molto Perpetuo. Mit dem entsprechenden Band von Super Solos können Sie jedes Instrument das Solo in Concerto Classico spielen lassen.En 2008, Philip Sparke publiait ses Super Solos, troisième et dernier volume dâ??une collection de solos instrumentaux (pour Fl te, Clarinette, Saxophone Alto, Trompette, Cor, Trombone et Euphonium), plébiscités par les jeunes musiciens du monde entier, et plus particulièrement par le jeune fl tiste allemand, Meinhard Drescher. la demande du père de ce dernier, Philip Sparke a extrait trois pièces du recueil - Little Overture â?¢ Berceuse â?¢ Moto Perpetuo - pour en faire un « mini-concerto » pour Fl te traversière et Orchestre dâ??Harmonie. Meinhard Drescher reçut ce concerto comme cadeau pour son seizième anniversaire. Il en assura la création le 18 octobre2009.Concertino Classico est structuré selon le schéma classique du concerto : vif - lent - vif. La partie solo peut également être confiée la Clarinette ou au Saxophone Alto.
SKU: BT.DHP-1043546-010
Claudio Monteverdi composed this toccata as an instrumental introduction for the opera L’Orfeo (1607). According to the composer, this introduction should be played three times before the rising of the curtain. This is actually the first overture in the history of opera.)The story of Orfeo, who enchanted nature with his music, is tragic, as he loses his beloved Eurydice and decides to retrieve her from the underworld. On their return journey, one glance back at her is fatal: he loses her for the second time.)This arrangement for wind band is very suitable as a concert opener. The toccata is played three times just like the original. The first time it is played by a quintetconsisting of two trumpets and three trombones.)Various ways of performing this toccata are possible. The tension builds up more intensely if the quintet starts off stage. Eventually, these five players join the band, after which the tutti version follows two times. You can also have the brass play from the gallery during the second or third time for a double choir effect. Claudio Monteverdi componeerde deze toccata als instrumentale inleiding tot de opera L’Orfeo (1607). Dit arrangement voor harmonieorkest is dan ook heel geschikt als openingswerk. De toccata wordt drie keer gespeeld, de eerste keer door een kwintet van twee trompetten en drie trombones. De opbouw van de spanning is intenser als het kwintet in de coulissen of achter het podium begint. Vervolgens voegen deze vijf muzikanten zich bij de rest van het orkest, waarna de tutti-versie nog twee keer klinkt.Claudio Monteverdi schrieb diese Toccata als instrumentales Vorspiel zur Oper l'Orfeo. Sie sollte drei Mal vor der Hebung des Vorhangs gespielt werden. Damit hatte er tatsächlich die erste Ouvertüre der Operngeschichte geschaffen! Wie im Original, wird auch in dieser Bearbeitung die Toccata drei Mal gespielt: zunächst von einem Trompeten- und Posaunenquintett, dann zwei Mal vom gesamten Blasorchester. Ein ideales Eröffnungswerk!Claudio Monteverdi (1567-1643) a composé cette toccata instrumentale pour l’ouverture de son opéra tragique L’Orfeo (1607). Selon le souhait du compositeur, cette pièce d’introduction doit être jouée trois fois rideau baissé. Ce faisant, Monteverdi a composé la première ouverture dans l’histoire de l’opéra. Cet arrangement pour Orchestre d’Harmonie est idéal pour débuter un concert. Fidèle la version originale, la Toccata est interprétée trois fois dont la première par un quintette composé de trois trombones et de deux trompettes.Claudi o Monteverdi (1567-1643) compose questa Toccata strumentale per l’ouverture dell’opera tragica L’Orfeo (1607). Il compositore desiderava che questo brano di apertura fosse eseguito tre volte a sipario chiuso. Così facendo, compose la prima ouverture nella storia dell’opera. Questo arrangiamento per banda è ideale per iniziare un concerto. Fedele alla versione originale, la Toccata è interpretata tre volte, di cui la prima dal quintetto composto da tre tromboni e due trombe.
SKU: BT.DHP-1186065-140
The main theme of this composition was created on a clear, starry night on the 10th of August. While writing it, the Italian composer Angela Ciampani was inspired by her son Lorenzo and the sight of stars over the green hills of Umbria. Initially, it was a short solo for trumpet and piano: subsequently, Jacob de Haan extended and rewrote the composition for euphonium solo and band. This arrangement was created for the celebration of the 170th and 20th anniversaries, respectively, of the concert bands of Monteleone d'Orvieto and Citt della Pieve.Het hoofdthema van deze compositie werd gecreëerd in de nacht van 10 augustus, een van die heldere nachten met sterren die zachtjes vallen om de dromen niet te wekken. De Italiaanse componiste Angela Ciampani werd bij het schrijven ervan ge nspireerd door haar zoon Lorenzo en de sporen van vallende sterren verspreid over de groene heuvels van Umbrië. In eerste instantie betrof het een korte solo voor trompet en piano, vervolgens heeft Jacob de Haan de compositie uitgebouwd en herschreven voor euphoniumsolo en blaasorkest. Aanleiding hiervoor was de viering van de 170e en 20e verjaardag van de harmonieorkesten van respectievelijk Monteleone d'Orvieto en Citt della Pieve.Das Hauptthema dieser Komposition entstand in der Nacht des 10. August einer dieser sternenklaren Nächte, in der die Sternschnuppen sanft vom Himmel fallen, um die Träume der Schlafenden nicht zu stören. Die italienische Komponistin Angela Ciampani wurde bei der Komposition durch ihren Sohn Lorenzo und die Spuren der Sternschnuppen über den grünen Hügeln Umbriens inspiriert. Was ursprünglich als kurzes Solostück für Trompete und Klavier konzipiert war, wurde später von Jacob de Haan erweitert und für Solo-Euphonium und Blasorchester neu geschrieben. Der Anlass hierfür waren die Feiern zum 170. und 20. Jubiläum der Blasorchester von Monteleone d'Orvieto bzw. Citt dellaPieve. Le thème principal de cette composition est né la nuit du 10 ao t, une de ces nuits claires où les étoiles tombent doucement pour ne pas perturber les rêves. La compositrice italienne Angela Ciampani a été inspirée par son fils Lorenzo et les traces des étoiles filantes dispersées par-dessus les collines vertes d’Ombrie. A l’origine, l’œuvre consistait en un court solo pour trompette et piano : par la suite, Jacob de Haan a étendu et réécrit la composition pour euphonium solo et harmonie l’occasion de la célébration des 170e et 20e anniversaires des orchestres de Monteleone d’Orvieto et de Citt della Pieve respectivement.
SKU: BT.DHP-1043546-140
SKU: BT.DHP-1115070-010
This three-movement work is a tribute to French sculptor Frédéric Auguste Bartholdi. The first movement depicts what is without a doubt Bartholdi’s most famous sculpture, the Statue of Liberty in New York, which also gives this piece its name. Next listeners get to experience the trumpeting angels, which can be seen atop the First Baptist Church in Boston. The final movement takes listeners to France to view the Lion of Belfort in France. Dit driedelige concertwerk is een eerbetoon aan de Franse beeldhouwer Frédéric Auguste Bartholdi. Het eerste deel geeft een beschrijving van het bekendste beeld van Bartholdi, het Vrijheidsbeeld in New York, dat ook zijn naam aandit werk gaf. Daarna volgt een muzikale weergave van het beeld van een engel met trompet die in Boston te bewonderen is. Tot slot schetst Jan de Haan de leeuw van Belfort in Frankrijk, een monumentaal beeld van 22 meter breed en 11meter hoog. Bij de onthulling van dit laatste beeld werd Liberty opgevoerd. Liberty: in één woord imposant!Dieses dreiteilige Konzertwerk ist ein Tribut an den französischen Bildhauer Frédéric Auguste Bartholdi. Der erste Satz beschreibt die wohl berühmteste Statue Bartholdis, die Freiheitsstatue in New York, die auch diesem Blasorchesterwerk seinen Namen gab. Danach folgt ein musikalisches Bild der Trompetenengel, die in Natura in Boston zu bestaunen sind, und zum Schluss der Löwe von Belfort in Frankreich, zu dessen Einweihung im November 2010 Liberty uraufgeführt wurde..Liberté est une oeuvre de commande pour l’Orchestre d’Harmonie de la Ville de Belfort (France) en hommage au sculpteur Frédéric Auguste Bartholdi. Le premier mouvement est consacré la Statue de la Liberté, située New York. Le second fait écho aux 4 Anges Trompettistes qui ornent le clocher d’une église de Boston (U.S.A.). Le dernier mouvement dépeint le monumental Lion de Belfort. La première mondiale de l’oeuvre a eu lieu en novembre 2010, lors de la cérémonie officielle inaugurant le Lion, cent trente ans après sa livraison par le sculpteur français.Quest o brano da concerto in tre parti è un tributo allo scultore francese Frédéric Auguste Batholdi. Il primo movimento descrive quella che è sicuramente l’opera più nota dell’artista: La Statua della Libert a New York. Segue un affresco dei Quattro Angeli Trombettisti che si può ammirare in una chiesa di Boston. Il terzo e ultimo movimento dipinge la monumentale scultura del Leone di Belfort in Francia, dove ha avuto luogo la prima del brano nel novembre 2010.
SKU: BT.DHP-1185814-010
This work was commissioned by the Osaka Kyoiku University Wind Orchestra. The world premiere took place with trumpet soloist, Osamu Kumashiro and was conducted by the composer, who was inspired by the famous Ponte Vecchio (the old bridge) during a visit to Florence. The solo part can also be performed on euphonium or alto saxophone. Deze compositie is geschreven in opdracht van het Osaka Kyoiku University Wind Orchestra. De wereldpremière werd samen met trompetsolist Osamu Kumashiro uitgevoerd onder leiding van de componist, die zich tijdens een bezoek aan Firenze heeft laten inspireren door de beroemde Ponte Vecchio (oude brug). Het werk is een muzikale collage van indrukken die Yagisawa in Italië heeft opgedaan. De solopartij kan ook op euphonium of altsaxofoon worden gespeeld.Dieses Werk wurde vom Blasorchester der Osaka Kyoiku Universität in Auftrag gegeben. Die Welturaufführung fand mit dem Trompeter Osamu Kumashiro als Solist und unter der Leitung des Komponisten statt. Der Komponist hat sich während einer Reise nach Florenz von der berühmten Ponte Vecchio (Alte Brücke“) inspirieren lassen. Das Werk ist eine musikalische Collage mit den Eindrücken des Komponisten von seiner Italienreise. Die Solostimme kann auch mit dem Euphonium oder Altsaxophon gespielt werden.Cette œuvre est une commande de Osaka Kyoiku University Wind Orchestra. La première mondiale eut lieu avec Osamu Kumashiro, trompette solo, sous la direction du compositeur, qui s’était inspiré du célèbre Ponte Vecchio (le vieux pont) lors d’une visite Florence. Cette œuvre est un collage musical des impressions du compositeur de son voyage en Italie. La partie solo de cette œuvre se pre te aussi a une interpre tation avec un euphonium ou saxophone alto.Ponte Vecchio è stato commissionato dall’Orchestra di fiati dell’Universit di Osaka Kyoiku. La prima esecuzione assoluta è stata affidata al trombettista Osamu Kumashiro, in veste di solista, con la direzione del compositore stesso, che si è ispirato al celeberrimo Ponte Vecchio durante una visita a Firenze. La parte solistica può anche essere eseguita su eufonio o sassofono contralto.
SKU: BT.DHP-1185814-140
SKU: BT.DHP-1165682-010
Belvedere is a beautiful solo for trumpet or flugel horn and is partly taken from City Scapes, a concert work that was inspired by Central Park in New York City. The title Belvedere refers to ‘Belvedere Castle’, erected in 1869, and radiates the peaceful atmosphere of this place. Belvedere is een prachtig solostuk voor trompet of bugel dat afkomstig is uit City Scapes, een concertwerk dat is ge nspireerd op Central Park in New York City. De titel Belvedere verwijst naar het Belvedere Castle, een kasteel dat er in 1869 werd gebouwd de muziek verklankt de rust die deze plek uitstraalt. Belvedere ist ein wunderschönes Solostück für Trompete oder Flügelhorn. Es handelt sich um einen Teil aus dem Konzertstück City Scapes, das vom Central Park in New York City inspiriert wurde. Der Titel Belvedere verweist auf das 1869 errichtete Schloss Belvedere Castle“ und spiegelt die friedliche Atmosphäre dieses Ortes wider. Belvedere est un magnifique solo pour trompette ou bugle et fait partie de City Scapes (« paysages urbains »), un morceau de concert inspiré de Central Park de New York. Le titre Belvedere fait référence au ch teau du Belvédère, construit en 1869, et l’œuvre rayonne de l’atmosphère paisible de cet endroit. Belvedere è una bella composizione per tromba sola o flicorno soprano mutuata da City Scapes, brano ispirato a Central Park, New York. In questo caso il compositore si è ispirato al Castello di Belvedere, situato a sud del centro storico di Vienna.
SKU: BT.DHP-1165682-140