SKU: BT.DHP-1053861-020
9x12 inches. English-German-French-Dut ch.
As the title suggests, this opening work consists of a fanfare and a hymn. This work was written for the opening ceremony of the FIS Nordic World Ski Championships in Oberstdorf (Allgäu, Germany) and can be played in four different versions depending on your needs or the players available. You can use a complete version, a short fanfare played just by trumpets (cornets), trombones and timpani, a double fanfare (extended with tutti-band) or a fanfare version followed by the hymn. Nordic Fanfare and Hymn is an extremely practical and versatile ceremonial opening piece.Zoals de titel aangeeft, bestaat dit openingswerk uit een fanfare en een hymne. Het werd geschreven voor de openingsceremonie van de FIS Nordische wereldkampioenschappen skiën in Oberstdorf (Allgäu, Duitsland). Het werk kan in vierverschillende versies worden gespeeld. Er is een volledige versie. Een korte fanfare door trompetten (of cornetten), trombones en pauken, een dubbele fanfare (uitgebreid met tutti-orkest), en een fanfareversie gevolgd door een deelvan de hymne.Dieses Werk wurde für die Eröffnungszeremonie der FIS Nordische Skimeisterschaften in Oberstdorf im Allgäu geschrieben. Es kann in vier verschiedenen Versionen gespielt werden, da viele Blasorchester in der täglichen Praxis unterschiedliche zeremonielle Varianten benötigen. Der Komponist stellte hierfür eine vollständige Version zusammen, eine kurze Fanfare für Trompeten, Posaunen und Pauken, eine Doppelfanfare (erweitert durch ein Tutti) sowie eine Fanfareversion, gefolgt von einem Teil der Hymne.Comme le suggère le titre, cette pièce se compose d’une fanfare et d’une hymne. Nordic Fanfare and Hymn a été écrit pour la cérémonie d’ouverture des Championnats du Monde FIS de Ski Nordique d’Oberstdorf en Allemagne. Pour pouvoir être utilisée dans le cadre de diverses cérémonies, cette composition peut être interprétée dans quatre versions différentes. Une version intégrale ; une version constituée d’une courte fanfare jouée par les trompettes (cornets), trombones et timbales ; une version en double fanfare (suivi d’un tutti orchestral) et une version composée d’une fanfare suivi d’un extrait de l’hymne.Co me suggerisce il titolo, questo brano si compone di una fanfara e di un inno. Noridc Fanfare & Hymn è stato scritto per la cerimonia di apertura dei Campionati del Mondo di Sci Nordico di Obersdtorf in Germania. Per renderne possibile l’utilizzo in diverse cerimonie, questa composizione può essere interpretata in quattro versioni diverse. Una versione integrale; una versione costituita da una breve fanfara suonata dalle trombe (cornette), dai tromboni e dai timpani; una versione in fanfara doppia (seguita da un tutti orchestrale) e una versione composta da una fanfara seguita da un estratto dell’inno.
SKU: BT.DHP-1053861-120
SKU: BT.DHP-1115084-020
It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denkenEs mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen. Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.
SKU: BT.DHP-1115084-120
SKU: BT.DHP-1115067-120
The Geuzen Medal is an annual award given to people or organizations who have found unique ways to further democracy in the world and help eliminate dictatorships, racism, and discrimination. The original Geuzen fought against Spanish imperialism in Holland during the16th century. During the Second World War a group resisting the Nazis also named themselves De Geuzen. Jan de Haan incorporates Psalm 43, sung by a group of condemned prisoners shortly before their execution in 1943, into Geuzen Medal Fanfare, composed for the 25th bestowal of this special award.Ieder jaar weer wordt ze weer uitgereikt: de Geuzenpenning. Dit is aan een persoon of organisatie die zich op bijzondere wijze inzet voor de democratie en tegen dictatuur, racisme en discriminatie. In de zestiende eeuw streden deGeuzen tegen de Spaanse bezetting. In de Tweede Wereldoorlog was er eveneens een verzetsgroep die zich zo noemde. Een deel van hen werd in 1943 veroordeeld tot de doodstraf. Vlak voor de voltrekking van het vonnis zetten zij psalm43 in. Precies deze psalm verwerkte Jan de Haan in zijn openingswerk Geuzen Medal Fanfare. Hij schreef het ter gelegenheid van de vijfentwintigste uitreiking.Der Geuzenpenning (Geuzen Medal) wird jährlich an Menschen oder Organisataionen verliehen, die sich auf besondere Weise für die Demokratie und gegen Diktatur, Rassismus und Diskriminierung eingesetzt haben. Die ursprünglichen Geuzen kämpften gegen spanische Besatzung in Holland im 16. Jahrhundert; im Zweiten Weltkrieg nannte sich eine Widerstandsgruppe gegen die Deutschen ebenfalls De Geuzen. Den Psalm 43, den eine Gruppe von Verurteilten 1943 kurz vor ihrer Hinrichtung anstimmte, verarbeitete Jan de Haan in seinem Eröffnungswerk De Geuzen Medal Fanfare, das er zur 25. Verleihung dieses besonderen Ordens schrieb.La Médaille des Gueux décernée par la Geuzen Resistance Foundation 1940-1945, met l’honneur une personne ou une organisation méritante, s’étant engagée dans la lutte pour la démocratie. Le nom de la fondation tire son origine de la révolte des Gueux, mouvement patriotique néerlandais. Pendant la Seconde Guerre mondiale, des résistants reprirent le nom des Gueux. Lorsque quinze d’entre eux tombèrent aux mains des occupants allemands, ils entamèrent le Psaume 43. L’arrangement de Jan de Haan conserve l’authenticité de la mélodie originale.Ogni anno la “Geuzen Medalâ€, viene conferita dalla Fondazione olandese “Geuzen Resistance 1940-1945 Foundation†quale tributo ad individui o istituzioni che si siano prodigate per la democrazia o contro le dittature, le discriminazioni ed il razzismo. Nel corso della seconda guerra mondiale, un gruppo di resistenti riprese il nome di “Geuzenâ€: 15 membri caddero prigionieri e al momento della loro fucilazione cantarono il Salmo 43.
SKU: BT.DHP-1115067-020
SKU: BT.AMP-142-020
9x12 inches.
Over a period of four decades Jimmy Webb (b. 1946) has written hits for a number of singers including Glen Campbell, Art Garfunkel, Frank Sinatra, Willie Nelson, Johnny Cash and Linda Ronstadt. His songs are often epic in character and include By the Time I Get to Phoenix; Up, Up and Away; Didn’t We; Wichita Lineman and Galveston. MacArthur Park (1968) was unlike anything that had gone before it. Running at over 7 minutes, it is 2 or 3 times the length of most pop songs and has an extended orchestral interlude. Richard Harris’ seminal recording topped the music charts in Europe, while peaking at number two on the U.S. charts. Philip Sparke has made this excellentarrangement for fanfare band, which is sure to become a regular feature on your concert programme. MacArthur Park van Jimmy Webb, een nummer dat uitkwam in 1968, was niet te vergelijken met alles wat daarvoor was gemaakt. Met een duur van meer dan zeven minuten is deze song twee of drie keer zo lang als de meeste popsongs,ook het orkestraal tussenspel is bijzonder. Richard Harris’ originele opname stond bovenaan in de hitparades van Europa en op nummer 2 in de Verenigde Staten. Philip Sparke schreef een fantastisch arrangement dat zowel uw muzikantenals uw publiek zal aanspreken.Jimmy Webbs Musik kennt jeder: sei es als Musik zur Fernsehserie Emergency Room oder als einen der Hits von großen Stars wie Frank Sinatra, Johnny Cash, Linda Ronstadt und vielen anderen. Mit dem Popsong MacArthur Park gelang Webb ein Riesenhit im Jahr 1968. Das Lied über eine verlorene Liebe ist ungewöhnlich lang für einen Popsong und enthält ein ausgearbeitetes Orchester-Zwischenspiel. Grund genug für Philip Sparke, diesen Hit für Blasorchester zu bearbeiten.Pendan t plus de quarante ans, Jimmy Webb (1946) a composé des chansons succès pour divers artistes tels que Glen Campbell, Art Garfunkel, Frank Sinatra, Willie Nelson, Johnny Cash et Linda Ronstadt. En 1968, il écrit MacArthur Park, une chanson complètement novatrice. D’une durée de plus de sept minutes, elle est deux trois fois plus longue que la plupart des succès pop et contient un grand interlude orchestral. La version d’anthologie de MacArthur Park, interprétée et enregistrée par Richard Harris, s’est classée en tête des hit-parades européens et numéro 2 aux États-Unis.Pe r oltre quarant’anni, Jimmy Webb (1946) ha composto canzoni di successo per artisti come Glen Campbell, Art Garfunkel, Frank Sinatra, Willie Nelson, Johnny Cash e Linda Ronstadt. Nel 1968, scrive MacArthur Park, una canzone totalmente innovativa. Di una durata di oltre sette minuti, è da due a tre volte più lunga della gran parte dei successi pop e contiene un interludio orchestrale. La versione d’antologia di MacArthur Park, interpretata e incisa da Richard Harris è stata in testa alle hit-parades europee e n. 2 negli Stati Uniti.
SKU: BT.AMP-142-120
Over a period of four decades Jimmy Webb (b. 1946) has written hits for a number of singers including Glen Campbell, Art Garfunkel, Frank Sinatra, Willie Nelson, Johnny Cash and Linda Ronstadt. His songs are often epic in character and include By the Time I Get to Phoenix; Up, Up and Away; Didn’t We; Wichita Lineman and Galveston. MacArthur Park (1968) was unlike anything that had gone before it. Running at over 7 minutes, it is 2 or 3 times the length of most pop songs and has an extended orchestral interlude. Richard Harris’ seminal recording topped the music charts in Europe, while peaking at number two on the U.S. charts. Philip Sparke has made this excellentarrangement for fanfare band, which is sure to become a regular feature on your concert programme. MacArthur Park van Jimmy Webb, een nummer dat uitkwam in 1968, was niet te vergelijken met alles wat daarvoor was gemaakt. Met een duur van meer dan zeven minuten is deze song twee of drie keer zo lang als de meeste popsongs,ook het orkestraal tussenspel is bijzonder. Richard Harris’ originele opname stond bovenaan in de hitparades van Europa en op nummer 2 in de Verenigde Staten. Philip Sparke schreef een fantastisch arrangement dat zowel uw muzikantenals uw publiek zal aanspreken.Jimmy Webbs Musik kennt jeder: sei es als Musik zur Fernsehserie Emergency Room oder als einen der Hits von großen Stars wie Frank Sinatra, Johnny Cash, Linda Ronstadt und vielen anderen. Mit dem Popsong MacArthur Park gelang Webb ein Riesenhit im Jahr 1968. Das Lied über eine verlorene Liebe ist ungewöhnlich lang für einen Popsong und enthält ein ausgearbeitetes Orchester-Zwischenspiel. Grund genug für Philip Sparke, diesen Hit für Blasorchester zu bearbeiten.Pendan t plus de quarante ans, Jimmy Webb (1946) a composé des chansons succès pour divers artistes tels que Glen Campbell, Art Garfunkel, Frank Sinatra, Willie Nelson, Johnny Cash et Linda Ronstadt. En 1968, il écrit MacArthur Park, une chanson complètement novatrice. D’une durée de plus de sept minutes, elle est deux trois fois plus longue que la plupart des succès pop et contient un grand interlude orchestral. La version d’anthologie de MacArthur Park, interprétée et enregistrée par Richard Harris, s’est classée en tête des hit-parades européens et numéro 2 aux États-Unis.Pe r oltre quarant’ anni, Jimmy Webb (1946) ha composto canzoni di successo per artisti come Glen Campbell, Art Garfunkel, Frank Sinatra, Willie Nelson, Johnny Cash e Linda Ronstadt. Nel 1968, scrive MacArthur Park, una canzone totalmente innovativa. Di una durata di oltre sette minuti, è da due a tre volte più lunga della maggior parte dei successi pop e contiene un interludio orchestrale. La versione d’antologia di MacArthur Park, interpretata ed incisa da Richard Harris, è stata in testa alle hit-parade europee e seconda negli Stati Uniti.
SKU: BT.DHP-1115075-120
Diptyque is the French word for “diptych,†meaning a hinged two-part image. The first section of this two-part musical painting has an Oriental feel, with characteristic pentatonic melody lines and chords. The second section is a cheerful Saltarello dance that brings out the subtleties of the woodwind section. A juxtaposition of Eastern and Western music, Diptyque reminds listeners of the power of music in transcending all cultural, religious and political boundaries.Dip tyque is het Franse woord voor ‘diptychon’, een ander woord voor tweeluik. Het eerste deel van dit muzikale beeld heeft oriëntaalse flair. Karakteristieke pentatonische melodielijnen en akkoorden voeren de boventoon. Hettweede deel vormt qua stijl en karakter een groot contrast, het is een levendige saltarello waarin de kwaliteiten van de houtblazers goed naar voren komen. En de muzikale boodschap? Deze prachtige combinatie van oosterse en westersemuziek neemt alle culturele, religieuze en politieke grenzen weg!Diptyque I> ist das französische Wort für Diptychon“, ein zweiteiliges Bild. Der erste Teil dieses zweiteiligen musikalischen Bildes hat ein orientalisches Flair mit charakteristischen pentatonischen Melodielinien und Akkorden. Im Kontrast dazu ist der zweite Teil ein heiterer Saltarello-Tanz, der die Finessen der Holzbläser hervorhebt. Die Botschaft dieser Nebeneinanderstellung östlicher und westlicher Musik ist, dass die Musik alle kulturellen, religiösen oder politischen Grenzen aufzuheben vermag!Diptyqu e est un titre parfaitement adapté cette composition en deux parties. Le premier tableau, majestueux, s’inspire d’une ancienne chanson enfantine intitulée Akkatobai, et dont l’origine est rattachée la ville de Nagasaki. Le second tableau offre un joyeux contraste en termes de style et tempo. Gai et lumineux, il reflète l’île méridionale de Kyushu, où se trouve Nagasaki. Une légère et allègre saltarelle met en valeur la virtuosité des bois. La juxtaposition des deux volets de ce diptyque symbolise l’entente. Diptyque è un titolo perfetto per questa composizione in due parti. La prima, dal carattere maestoso, s’ispira ad un’antica canzone per bambini chiamata Akkatobai, originaria della citt giapponese di Nagasaki. Il secondo affresco offre un vivace contrasto in termini di stile e tempi. Gaio e luminoso, esso riflette l’isola di Kyushu nel sud del Giappone. La giustapposizione delle due parti di questo dittico vuole rappresentare l’intesa tra oriente e occidente, evocando al contempo l’universalit della musica.
SKU: BT.DHP-1115075-020
SKU: BT.DHP-1115077-020
Pie Jesu is the famous aria for soprano and orchestra from Gabriel Fauré’s Requiem, opus 48. Fauré (1845- 1924) composed the work in 1887, two years after his father’s death and only a short time before his mother passed away. Fauré’s Pie Jesu is richly atmosphere and peaceful, and Robert van Beringen perfectly captures the essence of Fauré’s beautiful music in this arrangement for fanfare band. Pie Jesu is de beroemde aria voor sopraan en orkest uit het Requiem (opus 48) van Gabriel Fauré. Fauré (1845-1924) schreef dit werk in 1887, twee jaar na de dood van zijn vader en kort voor het overlijden van zijn moeder. Pie Jesuis overigens eerder sfeervol en vredig dan treurig te noemen. Robert van Beringen maakte er een geslaagde bewerking van.Pie Jesu ist die berühmte Arie für Sopran und Orchester aus Gabriel Faurés Requiem, opus 48. Fauré (1845-1924) schrieb das Werk im Jahre 1887, zwei Jahre nach dem Tod des Vaters und kurz vor dem Tode der Mutter. Pie Jesu ist vielmehr ein stimmungsvolles, friedvolles denn trauriges Werk, das Robert van Beringen einfühlsam für Fanfareorchester bearbeitete. Pie Jesu est le célèbre aria pour Soprano et orchestre cordes extrait du Requiem Op. 48 de Gabriel Fauré, qu’il composa peu de temps après le décès de son père. Pie Jesu est empreint d’une atmosphère douce et paisible sans pour autant évoquer un sentiment de tristesse. L’arrangement réalisé par Robert van Beringen capture l’essence même de cet aria, en reflétant toute l’émotion de la merveilleuse musique de Fauré, dans un écrin de quiétude et d’humilité pour orchestre d’fanfare. Pie Jesu è la famosa aria per soprano e orchestra dal Requiem opus 48 che Gabriel Fauré (1845-1924) scrisse nel 1887 due anni dopo la morte del padre e poco prima della morte della madre. Pie Jesu è un brano struggente e pieno di atmosfera, arrangiato magistralmente per banda da Robert van Beringen.
SKU: BT.DHP-1115077-120
Pie Jesu is the famous aria for soprano and orchestra from Gabriel Fauréâ??s Requiem, opus 48. Fauré (1845- 1924) composed the work in 1887, two years after his fatherâ??s death and only a short time before his mother passed away. Fauréâ??s Pie Jesu is richly atmosphere and peaceful, and Robert van Beringen perfectly captures the essence of Fauréâ??s beautiful music in this arrangement for fanfare band. Pie Jesu is de beroemde aria voor sopraan en orkest uit het Requiem (opus 48) van Gabriel Fauré. Fauré (1845-1924) schreef dit werk in 1887, twee jaar na de dood van zijn vader en kort voor het overlijden van zijn moeder. Pie Jesuis overigens eerder sfeervol en vredig dan treurig te noemen. Robert van Beringen maakte er een geslaagde bewerking van.Pie Jesu ist die berühmte Arie für Sopran und Orchester aus Gabriel Faurés Requiem, opus 48. Fauré (1845-1924) schrieb das Werk im Jahre 1887, zwei Jahre nach dem Tod des Vaters und kurz vor dem Tode der Mutter. Pie Jesu ist vielmehr ein stimmungsvolles, friedvolles denn trauriges Werk, das Robert van Beringen einfühlsam für Fanfareorchester bearbeitete. Pie Jesu est le célèbre aria pour Soprano et orchestre cordes extrait du Requiem Op. 48 de Gabriel Fauré, quâ??il composa peu de temps après le décès de son père. Pie Jesu est empreint dâ??une atmosphère douce et paisible sans pour autant évoquer un sentiment de tristesse. Lâ??arrangement réalisé par Robert van Beringen capture lâ??essence même de cet aria, en reflétant toute lâ??émotion de la merveilleuse musique de Fauré, dans un écrin de quiétude et dâ??humilité pour orchestre dâ??fanfare.Pie Jesu è la famosa aria per soprano e orchestra dal Requiem opus 48 che Gabriel Fauré (1845-1924) scrisse nel 1887 due anni dopo la morte del padre e poco prima della morte della madre. Pie Jesu è un brano struggente e pieno di atmosfera, arrangiato magistralmente per banda da Robert van Beringen.