Carl Wittrock's wide interest in global folk-music resulted in this concert-piece based on original African rhythms. Obviously the percussion section has a conspicious role to play but the band too may indulge itself in moments of thoroughly delightful excitement. The introduction depicts the awakening of nature and develops into a dance. The (main) motif of this dance is from a dance entitled Apollo and comes from Gambia. Its accompaniment consists of an ostinato pattern by balaphon-master Maudo Susa. The quiet middle movement is based on the rhythm of the 'gigbo' : a traditional dance from Ghana. In the final movement -which also bears a slight resemblanceto a theme from 'The Lion King'- the so-called 'Kono' rhythm is used. The work is played most advantageously using djembes. Challenge and please your percussion section with 'The African Connection'. Carl Wittrock's brede interesse voor de wereldmuziek resulteerde in dit op originele Afrikaanse ritmes gebaseerde concertwerk. Het slagwerk speelt uiteraard een opvallende rol maar ook het orkest kan zich op een heerlijke manier uitleven. De inleiding schildert het ontwaken van de natuur welke overgaat in een dans. Het motief van deze dans (Apollo) is afkomstig uit Gambia. De begeleiding bestaat uit een ostinaatpatroon van de balafon-meester Maudo Susa. De basis van het rustige middendeel is gelegen in het ritme van de Gigbo een traditionele dans uit Ghana. Het laatste deel (met enige gelijkenis met The Lion King) maakt gebruik van het zogenaamde Kono ritme. Het werk komt het best tot zijn recht als er gebruik wordt gemaakt van djembes.Daag uw percussie sectie uit en doe ze een groot plezier met: The African Connection!

Dans DOGON Kevin Houben nous séduit par un voyage vers les pentes abruptes de la vallée Dogon en Afrique de l'Ouest. Le peuple Dogon considère la vallée à la fois comme une menace et comme une promesse pour lavenir une dualité exprimée par deslignes mélodiques sombres. Après de mystérieux accords émerge un passage plus tempéré. Enfin trois solistes se font entendre (au cor à la trompette et au saxophone soprano) ils apportent une conclusion colorée et vivifiante rappelant lesspectaculaires danses masquées des Dogons.